ادعای ۳٧٩- حدیث حوض، دلیل قاطعی است بر جهنمی بودن بعضی از یاران پیامبر
به یک حدیث بخاری تمسّک کرده است تا اصحاب را بکوبد و آن حدیث، این است:
بخاری در دو خبر با مختصر تفاوتی در الفاظ از سهل بن سعد و عبدالله بن مسعود از رسول الله نقل نموده‌اند که فرمود:
«انا فرطکم علی الحوض ليرفهن الی رجال منکم حتی اذا اهويت لاناولهم اختلجوا دونی فاقول اي رب اصحابي فيقول لا تدري ما احدثوا بعدك!».
پیش از شما، من کنار حوض (کوثر) به انتظار شما هستم و گروهی از شما را که نمی‌بینم، عرض می‌کنم: پروردگارا، کجایند اصحاب من؟ خطاب می‌رسد: تو نمی‌دانی که بعد از تو چه‌ها کردند و چه اموری را در دین وارد نمودند... [۴۶۵].
جواب ما:
این مردک اگر از بخاری نقل قول می‌کند، باید بداند که همین بخاری در کنار این حدیث، احادیثی دارد مبنی بر جنتی بودن عمر و ابوبکر و عثمان و عایشه و اهل بدر و اهل احد و غیره.
پس معلوم است که منظور اینان نیستند! و شیعه حق ندارد با استناد به این حدیث با آن‌ها بد باشد. وقتی از بخاری نقل می‌کند خوب است که همۀ حرف‌هایش را نقل کند! نه اینکه بگوید: «ولا تقربوا صلوه» را از قرآن بگیرد و «انتم سکاری» را فراموش کند!.
«کلوا واشربوا»را آویزه گوش کرده‌ای «ولا تسرفوا» را فراموش کردی؟.
ما گمان می‌کنیم که منظور از اصحاب در این جا، آنانی هستند که در زمان خلافت حضرت ابوبکر مرتد شدند و ابوبکر با شمشیر حقشان را کف دستشان گذاشت؟ البته این را هم بگویم که ما هرگز نمی‌گوییم: تک تک اصحاب پیامبر بهشتی هستند؛ اما این امید را داریم که الله با توجه به خدمات عظیم آن‌ها از لغزش‌ها و گناهان آن‌ها بگذرد.
و ما منکر این نیستیم که از صحابه خطاهایی سرزده است؛ مثلاً ما می‌گوییم که معاویه در مقابل علی به ناحق ایستاد و جنگ کرد! اما مَثَل ما مَثَل امام حسن است که با وجود انکار خروج معاویه بر علی، باز خلافت را به معاویه داد! چرا؟ چون می‌دانست که معاویه سراپا بدی نیست. می‌دانست که معاویه به اسلام خدمت می‌کند و کارنامۀ درخشان ۲۰ سالۀ خدمات معاویه را بعد از کسب خلافت جز مغرض، کسی منکر نیست! پس گمان ما این است که الله، معاویه را به خاطر خروج بر علی ببخشد اما برای الله تکلیف تعیین نمی‌کنیم.
ما ظاهر را دیده‌ایم و خدمات معاویه را می‌ستاییم و چون همنشین رسول و منتخب عمر و عثمان و حسن بود، او را دوست داریم. دیگر او می‌داند و خدایش در روز قیامت و ترازوی عدل الهی. والسلام.
[۴۶۵] ص ٧۸۸.