روزهای پیشاور ردی بر کتاب شبهای پیشاور

ادعای ۲٧۴- احتجاج علی به حدیث غدیر در رحبه... [۳۴۶].

و بالاترین دلیل، قرائن داخله و خارجه است که مختص این معنی می‌باشد؛ چنان‌که به بعضی از آن قرائن اشاره نمودیم و احادیث بسیاری است از ما و شما که آیۀ شریفه را این قسم نقل نموده‌اند: ﴿۞يَٰٓأَيُّهَا ٱلرَّسُولُ بَلِّغۡ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ﴾آیه‌ای است در ولایت و امامت علی چنان‌که جلال الدین سیوطی که از اکابر علمای شماست در «در المنثور» آن احادیث را جمع نموده است... [۳۴٧].

جواب ما:

دلیلی بی‌نهایت سست آورده و گفته است: اگر حق با علی نبود، حضرت علی به کلمۀ مولا استناد نمی‌کرد تا حق خود را ثابت کند. اما سوال این جاست که چه کسی گفته است که علی به این حرف استناد می‌کرد تا خلافت خود را ثابت کند؟!.

بفرما! این‌ها شاهدند: ابن ابی الحدید، خوارزمی، حموینی، سلیمان بلخی، گنجی شافعی، ابن قتیبه دست دوم! و باز ابن ابی الحدید!.

اما اینکه نوشته است، احمد حنبل و ابن حجر عسقلانی گفته‌اند؛ دروغ محض است. دلیلت کجاست که آن‌ها گفته‌اند؟ اگر گفته باشند: علی خلیفۀ بلا فصل پیامبر است؛ پس شیعه بودند! شیعه چطور امام اهل سنت شده است!.

[۳۴۶] ص ۶۲۰. [۳۴٧] همان.