روزهای پیشاور ردی بر کتاب شبهای پیشاور

ادعای ٩۲- سجده اگر به نیت عبادت نباشد، اشکالی ندارد

زیرا انسان گاهی از فرط محبت سر به سجده می‌نهد و روی بر خاک می‌کشاند و سجده مربوط به نیت است و نیت یک امر قلبی است... [۱۰۴].

جواب ما:

برای ابراز محبت نباید پای از حد فراتر نهاد. مرد نمی‌تواند بگوید: من از فرط محبت خون زنم را خوردم. یا مادر نمی‌تواند بگوید: من از شدت محبت مادری پسرم را خوردم.

دوستدار اهل بیت نیز، برای نشان دادن محبت خود نباید سجده کند.

به خاک افتادن و سجده نمودن برادران یوسف دلیلی است بر شرک نبودن سجده

ببین چه دلیل محکمی آورده است:

می‌گوید:

برادران یوسف برای یوسف سجده کردند. پس سجده شرک نیست و شیطان برای آدم باید به امر الله سجده می‌کرد و الله امر به شرک نمی‌کند... [۱۰۵].

جواب ما:

جواب این مرد حقه باز به روش کلامی خودش است:

۱- در قران آمده است:

﴿وَٱلنَّجۡمُ وَٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ٦﴾[الرحمن: ۶]

«درخت و ستاره سجده می‌کنند».

آیا کسی دیده است که درخت خم و راست شود؟ اگر دیده، برود داعی را آگاه کند تا از شادی پر بکشد.

پس سجده در این جا به معنی «فرمانبرداری» است.

دوم، هر مذهب و دینی مناسک خود را دارد. برای مثال: قبلۀ مذهب یهود، بیت المقدس بود. اگر یک یهودی رو به سوی کعبۀ ابراهیمی نماز بخواند، نمازش باطل است؟ نمی‌تواند بگوید: نماز به سوی کعبه جایز است چون ابراهیم خوانده است.

همینطور در دین ما نیز، اگر کسی به سوی بیت المقدس نماز بخواند، کافر است و نمی‌تواند بگوید: چون موسی و عیسی خواندند، ما هم می‌خوانیم.

هر دینی مناسک خود را دارد؛ پس کاری که برای برادران یوسف جایز بود می‌تواند برای ما حرام باشد.

پس ای داعی، اگر می‌خواهی سجده را جایز کنی، باید از فعل رسول دلیل بیاوری نه از فعل یوسف و برادرانش.

آیا این همه آیه که ما را از سجده برای غیر الله منع می‌کند، ندیدی:

﴿لَا تَسۡجُدُواْ لِلشَّمۡسِ وَلَا لِلۡقَمَرِ وَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ ٱلَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ٣٧﴾[فصلت: ۳٧]

آیا رسول الله خودش برای بنده‌ای سجده کرد؟ آیا بنده‌ای را امر کرد که برای دیگری سجده کند؟.

مذهب شما با این همه دروغ چنین قولی را از رسول الله نقل نکرده است! پس از بازی‌های کلامی بهره نگیر.

می‌گوید: روح بعد از فنای جسم باقی می‌ماند پس حاجت طلبی از آن جایز است.

این مرد تبه کار می‌گوید: چگونه منکر حاجت طلبی ما در مقابل قبور اموات هستید؟ در حالی که شهداء زنده‌اند و به تعبیر قرآن روزی می‌خورند:

﴿وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ بَلۡ أَحۡيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمۡ يُرۡزَقُونَ١٦٩﴾[آل عمران: ۱۶٩]

«کسانی را که در راه الله کشته شدند، مرده نپندارید، آن‌ها زنده‌اند و نزد پروردگار خود روزی می‌خورند».

و ادامه می‌دهد اگر دهان دارند و روزی می‌خورند، پس گوش هم دارند که بشنوند و جواب هم می‌دهند منتها پردۀ جسمانی، گوش‌های ما را گرفته است و جواب آن‌ها را نمی‌شنویم... [۱۰۶].

جواب ما:

یک جواب ساده به این مرد سیه کار این است که اگر قیاس می‌کنی که چون روزی می‌خورند، پس دهان دارند و چون دهان دارند، پس گوش هم دارند؛ گوش دارند، پس زبان هم دارند...

پس همینطور جلو برو و بگو: آلت تناسلی آن‌ها هم فعال است. اگر آن‌ها در دنیای ما زنده‌اند، پس چرا زن‌هایشان شوهر می‌کنند و جلوی چشم این شهدا برای مرد دیگری لخت می‌شوند؟.

قرآن می‌گوید: آن‌ها پیش پروردگارشان زنده‌اند و روزی می‌خورند و آن وقت تو آن‌ها را آوردی در قبر نشاندی و برایشان سفره پهن کردی.

دانستی اشتباه تو در کجاست؟ دانستی کجا سوراخ دعا را گم کرده‌ای؟ ای بی‌خبر، آن‌ها پیش الله زنده‌اند نه پیش ما!!.

مگر این آیه را ندیده‌ای: ﴿كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ﴾[آل عمران: ۱۸۵]

پس چرا شهید را استثناء می‌کنی؟ مگر این آیه را ندیدی:

﴿إِنَّكَ مَيِّتٞ وَإِنَّهُم مَّيِّتُونَ٣٠﴾[الزمر: ۳۰]

«ای محمد، تو می‌میری و آن‌ها هم می‌میرند».

پس چرا شهید را از پیامبر بالاتر می‌دانی؟ این آیه را بخوان:

﴿وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ مَا يَمۡلِكُونَ مِن قِطۡمِيرٍ١٣ إِن تَدۡعُوهُمۡ لَا يَسۡمَعُواْ دُعَآءَكُمۡ وَلَوۡ سَمِعُواْ مَا ٱسۡتَجَابُواْ لَكُمۡۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَكۡفُرُونَ بِشِرۡكِكُمۡۚ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثۡلُ خَبِيرٖ١٤﴾[فاطر: ۱۳-۱۴]

«آن‌هایی که غیر از الله می‌پرستند به اندازۀ پوست هستۀ خرما اختیار ندارند. اگر بخوانید شان دعای شما را نمی‌شنوند و اگر به فرض محال بشنوند، جواب نمی‌دهند و روز قیامت از شرک شما بیزاری خود را اعلام می‌کنند و مثل خداوند آگاه، کسی برایت خبرها را نمی‌گوید».

پس ای مشرکان، منتظر روزی باشید که علی و حسین از شرک شما تنفر خود را اعلام کنند!

[۱۰۴] ص ۲۵۱. [۱۰۵] ص ۲۵۲. [۱۰۶] ص ۲۵۲.