روزهای پیشاور ردی بر کتاب شبهای پیشاور

ادعای ۳۶۰- آزر،پدر ابراهیم نبود؛ عمویش بود

آزر، عموی او بود؛ زیرا در لسان عرب عمو را هم پدر می‌گویند.

حتی در آیات قرآن نظایری دارد که در عرف نیز، معمول است؛ از جمله: آیه ۱۲٧ از سورۀ بقره که شاهد بر عرض دعا نیز، هست که سوال و جواب حضرت یعقوب را با فرزندانش هنگام مرگ ذکر نموده است که می‌فرماید:

﴿أَمۡ كُنتُمۡ شُهَدَآءَ إِذۡ حَضَرَ يَعۡقُوبَ ٱلۡمَوۡتُ إِذۡ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعۡبُدُونَ مِنۢ بَعۡدِيۖ قَالُواْ نَعۡبُدُ إِلَٰهَكَ وَإِلَٰهَ ءَابَآئِكَ إِبۡرَٰهِ‍ۧمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ إِلَٰهٗا وَٰحِدٗا وَنَحۡنُ لَهُۥ مُسۡلِمُونَ١٣٣﴾[البقرة: ۱۳۳]

مقصود از این آیۀ شریفه، کلمۀ اسماعیل است برای آنکه به شهادت قرآن مجید پدر جناب یعقوب، اسحق است و اسماعیل عموی یعقوب است نه پدر او، اما در قرآن بر اساس قاعدۀ عرف، عمّ را أب خطاب می‌کردند او را پدر می‌خواندند. فرزندان یعقوب در عرف، عمو را پدر می‌خواندند؛ لذا در جواب پدر هم عمو را پدر خواندند. خداوند هم در قرآن همان سوال و جواب را ذکر فرموده است.

جناب یعقوب به فرزندان خود گفت: شما پس از مرگ من چه کسی را می‌پرستید؟. گفتند: خدای تو و خدای پدران تو ابراهیم و اسماعیل و اسحق را که معبود یگانه است... [۴۴۱].

جواب ما:

قرآن به صراحت می‌گوید که آزر،پدر ابراهیم، مشرک بود و این داعی می‌گوید: خیر! سفسطه را تو ببین!.

آیا پسران یعقوب در مجالس می‌گفتند: ما دو پدر داریم؟ یا برای تمایز بین اسماعیل و اسحاق می‌گفتند:اسحاق پدر ماست و اسماعیل هم پدر ماست؟! یا می‌گفتند: عموی ماست.

پس ای داعی، اگر عمو را پدر خطاب می‌کردند، منظور از لفظ «عم» در زبان عربی کیست!؟ چرا این زبان واژه عمو دارد؟! ما هرگز نمی‌گوییم حسن یا حسین بن عقیل! می‌گوییم: حسین بن علی!.

اما منظور آیه:

واضح است که صحبت از اجدادست! و این جا معنی «اَب» به معنی نیاکان است نه به معنی پدر حقیقی!.

[۴۴۱] ص ٧۵۶.