می‌گوید: آیه داریم که باید نزدیکان رسول را دوست داشته باشیم.
این آیه در حق اهل بیت است:
﴿لَّآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰۗ﴾[الشورى: ۲۳]
یعنی: «من از شما اجری نمی‌خواهم مگر آنکه به نزدیکانم مودت و محبت کنید».
جواب ما:
آیه را غلط معنی کرده است. منظور این نیست که محب نزدیکانم باشید. معنی درست این است که من از شما اجری نمی‌خواهم اما رعایت حق قرابت و خویشاوندی را بکنید و به این خاطر هم که شده مرا آزار ندهید.
ما حتی با معنی شما هم، پیرو حقیقی این آیه هستیم؛ زیرا هم دوستدار دختر پیامبریم و هم دوستار زنانش. اما شما از این آیه این را می‌فهمید که باید زنانش را فحش دهید. این است تفسیر شما از مودة فی القربی. اگر منظور، اهل بیت بود، نباید می‌گفت: المودة فی القربی.باید می‌گفت: مودة ذولقربی. مثل این آیه:
﴿۞وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا غَنِمۡتُم مِّن شَيۡءٖ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُۥ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ﴾[الأنفال: ۴۱]
«و بدانید که خمس، غنیمت مال الله و رسولش و نزدیکان رسول و یتیمان وفقیران و در راه مانده گان است.»
بخاری هم، حرف ما را از زبان ابن عباس می‌گوید. پس تو این گفته‌ها را از کجا آوردی؟.
وانگهی فاطمه بعد از رسول حق ندارد که اجری بخواهد. اجر او بر الله است!.
﴿قُلۡ مَآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِلَّا مَن شَآءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا٥٧﴾[الفرقان: ۵٧]
«بگو: من از شما اجری نمی‌خواهم فقط می‌خواهم به سوی الله بروید.»
و این آیه است که می‌گوید: اگر از شما اجری خواستم، مال خودتان باشد.
﴿قُلۡ مَا سَأَلۡتُكُم مِّنۡ أَجۡرٖ فَهُوَ لَكُمۡۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِۖ﴾[سبأ: ۴٧]
«اگر از شما اجری خواستم، آن اجر، مال خودتان باشد. اجر خود را از الله می‌خواهم».
پس پیامبر اصلاً اجر نمی‌خواهد! و این دلیل دیگری است که تفسیر ما درست است.
بعد آیه می‌گوید: «في القربی».نمی‌گوید: «مودة لذوی القربی».
پس این آیه ثابت می‌کند که تفسیر شیعه از آیۀ ﴿لَّآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰۗ﴾دروغ است.