ادعای ۴۲۶- قرآن می‌گوید: پا را مسح کنید و سنی روی چکمه و جوراب مسح می‌کند
پس همان طور که در وضو صورت و دست‌ها را وجوباً باید شست. سرو پاها را هم وجوباً باید مسح نمود نه اینکه یکی را مسح و دیگری را غسل دهند و اگر چنین کنند، واو عطف بی‌معنی می‌گردد.
در قاعده عرف عام، شریعت مقدس اسلام در کمال سهولت است و مشقت و سختی در احکام او راه ندارد. بدیهی است که در شستن پا مشقتی هست که در مسح آن نیست. پس چون عمل به مسح سهل‌تر است، حکم شریعت بر آن جاری گردیده است. چنان‌که ظاهر آیه، حکم بر این معنا می‌نماید... [۵۳۶].
جواب ما:
اینکه گفتی: شستن پا مشقت دارد و آسان نیست. باید گفت: هیچ کاری در دنیا بی‌مشقت نیست! اما باید نتیجه را ببنیم! همین نَشستن پا در نزد شیعیان، مساجد آن‌ها را به بدبوترین اماکن در دنیا تبدیل کرده است.
علاوه بر این، امروزه ثابت شده است که پا، قلب دوم است و در شستن آن، فواید بی‌شماری مترتب است!.
آیا پا که در جوراب باشد، دیگر نامش پا نیست؟! گفتیم که از قرآن هردو کار ما ثابت می‌شود و سنت پیامبر هم واضح است که کجا مسح کنیم و کجا بشوریم!.
جالب است که امروزه در مساجد‌های شیعه می‌نویسند: شستن پا واجب است به خاطر نجات از بوی بد آن. البته می‌نویسند: نه به خاطر دستور قران!.
کسانی که این مذهب ساختگی را برای شیعه‌ها ایجاد کرده‌اند، سعی نمودند آن را گندآلود کنند؛ مثلاً همین نَشُستن پا یک نمونه است و جواز نزدیکی از دُبُر نمونه دیگر.
[۵۳۶. - ص ۸۸۱.