ادعای ۴۲۵- قرآن می‌گوید: پا را مسح کنید و سنی می‌گوید: بشورید
و نصّ صریح آیۀ شریفه، حکم بر مسح می‌نماید نه غسل و اگر آقایان قدری دقیق شوند، متوجه خواهند شد که منطوق خود آیه دلالت بر این معنا دارد، زیرا در اول آیه می‌فرماید: ﴿فَٱغۡسِلُواْ وُجُوهَكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ﴾[المائدة: ۶]. یعنی، «بشویید صورت‌ها و دست‌های خود را.»پس همان طوری که به واسطۀ واو ناطفه در «ايديکم»حکم می‌کنید بر اینکه بعد از شستن صورت بایستی دست‌ها را هم شست و شو داد در حکم ثانی هم می‌فرماید: ﴿وَٱمۡسَحُواْ بِرُءُوسِكُمۡ وَأَرۡجُلَكُمۡ إِلَى ٱلۡكَعۡبَيۡنِۚ﴾[المائدة: ۶] یعنی، «مسح نمایید سرها و پاهای خود را تا بلندی پشت پا.»«ارجلکم»را «برؤسکم»معطوف می‌دارد؛ یعنی، بعد از مسح سر بایستی پاهای خود را هم مسح نمایید و قطعاً غسل جای مسح را نمی‌گیرد.
علاوه بر آنکه بر خلاف نص صریح قرآن حکم داده‌اند (زیرا قرآن حکم به مسح بر پا می‌نماید نه بر چکمه و جوراب)، این حکم بر خلاف حکم اول هم می‌باشد. اگر مسح بر خود پا جایز نیست و بایستی بشویند، چگونه در این جا حکم را تنزل داده‌اند که به جای شستن، حکم بر جواز مسح بر چکمه و جوراب داده‌اند و هر عاقلی می‌داند که مسح بر چکمه وجوراب، مسح بر پا نمی‌باشد فاعتبروا يا اولی الابصار؟!.و امام فخر رازی که از اکابر مفسران خودتان است، ذیل همین آیه شریفه کلام مفصلی دارد بر وجوب مسح به حسب ظاهر آیه که اینک وقت مجلس اجازۀ نقل آن را نمی‌دهد. شما خود مراجعه فرمایید تا حقیقت بر شما کشف گردد... [۵۳۵].
جواب ما:
اهل سنت متفق هستند که پا در وضو باید شسته شود. پس امام فخر رازی کیست که خلاف همه حرف بزند!.
باید بدانی که «وارجلکم»دو جور خوانده می‌شود. یک طور بخوانی می‌شود «فاغسلوا»و طور دیگر بخوانی، می‌شود «فامسحوا» و این معجزۀ قرآن است که هر دوطریقه را ثابت می‌کند و هر دو، روش اهل سنت است؛ یعنی، اگر جوراب باشد، مسح می‌کنیم؛ اگر جوراب نباشد، می‌شوریم. ما برای کار خود دلیل از قرآن داریم.
[۵۳۵. - ۸۸۰.