ادعای ۳۲٩- اخباری از پیامبر در مذمت اذیت کنند گان علی [۴۰۴].
جواب ما:
احادیث، همه دروغ است. ۵۵۵۵ مرتبه گفتم که هر حدیثی که از سنی‌ها به دستت رسید،حلوا حلوا نکن و ارشمیدس وار لخت و عریان ندو!! که یافتم یافتم.
آخر ناسلامتی نامت، عالم دین است! آیا نمی‌دانی حدیث موضوع داریم؛ حدیث ضعیف داریم؛ حدیث متروک داریم؛ حدیث منکر داریم و تو فقط لاشخور وار دنبال این حدیث‌های بی‌سند می‌دوی که کی را گول بزنی؟ شیعه را؟! یا ما را؟!.
البته حدیث «من آذی علي فقد آذاني»هرکس علی را آزرد، مرا آزرده است؛ درست است. اما معنی مطلق ندارد؛ آن را در جا و مکان و زمان و حالت خاصی گفته است.
در کتاب‌های ما هست که فاطمهلبا شوهرش دعوا کرد اما من کج اندیش نیستیم و می‌دانیم منظور پیامبر از این حدیث دعوای بین زن و شوهر نبوده است. و نمی‌گوییم فاطمه علی را آزار داد!ز
یا این حدیث را ببین: «يا أيها الناس! من آذى العباس فقد آذاني، إنما عم الرجل صنو أبيه».
«ای مردم، هرکس عباس را آزار داد، مرا آزار داده است، بدرستی که عمو، جای پدر است».
در کتاب‌های ما هست که علی و عباس با یکدیگر درباره تقسیم فدک اختلاف کردند و کارشان به قاضی کشید. خب حالا معما چگونه حل می‌شود؟! آیا ما هم مثل شما بگوییم: علی مردی را که جای پدرش بود، آزار داد و با آزار عباس،عمویش، پیامبر را هم آزار داد؟! نه، منظور پیامبر این است که هرکس به ناحق علی و عباس را آزار داد، مرا آزار داده است.
و این حدیث را ببینید: رسول الله فرمود:
«من آذى ذميا فأنا خصمه».
«هرکس که یک ذمی ـ اهل کتابی که زیر حکومت اسلامی زندگی می‌کند ـ را آزار دهد من دشمنش هستم».
حالا ما به اهل کتاب چیزی نمی‌گوییم. بله، نمی‌گوییم؛ اما اگر کار غلطی کرد، دمار از روزگازش در میاوریم گس مراد آزار دادن بیجا است.
خلاصه اینکه ما با انصاف هستیم. ما می‌دانیم که در پرتو این احادیث، در جنگ بین معاویه و علی، علی بهتر بود.
اما شما این اعتراف را از ما نمی‌خواهید. شما می‌خواهید ما عقاید عجیب و غریب شما را قبول کنیم و علی را اله بدانیم! هرگز! هرگز! منظور احادیث چنین نیست. اولین دشمن این عقیدهشرک آمیز شما ، خود علی است و دومین دشمن، ما سنی‌ها.
[۴۰۴] ص ۶٩۸.