سوال ۴۳:
مراجع مدعی تشیع برای اثبات حقانیت خود، به روایاتی متعددی استناد می‌کنند، همچون: ابلاغ جانشینی حضرت علی در یوم الانذار و غدیر خم و بیعت مردم با او، تولد حضرت علی در خانه کعبه و شکافتن دیوار کعبه برای او، احادیثی چون: علی مع الحق و الحق مع علی و غیره.... سوال اینجاست که اگر احادیث مورد استناد شما صحیح هستند، چرا در جریان جنگ صفین عده‌ای (از شخصیت‌های مهم) از جنگ کناره گیری کرده بودند و در حقیقت هنوز مطمئن نبوده‌اند که می‌بایست جانب چه کسی را بگیرند؟ تا وقتی که عمار کشته می‌شود و به یاد حدیث پیامبر جدر مورد او می‌افتند، اگر این همه حدیث پیرامون حقانیت علی وجود داشته پس دیگر کناره گیری از جنگ و نشستن در گوش‌های در انتظار روشن شدن قضایا بی‌معنا خواهد بود. چطور ایشان از حدیث معروف: «علي مع الحق والحق مع علي»، بی‌خبر بوده‌اند، ولی حدیث عمار را به یاد داشته‌اند؟ چطور ایشان از عصمت و علم غیب و دیگر صفات حضرت علی بی‌خبر بوده‌اند و منتظر روشن شدن موضوع نشسته‌اند؟ یعنی در واقع از مفاهیم آیه رجس [۹۱]به زعم شما (و همینطور دیگر آیات) بی‌خبر بوده‌اند و همینطور از دیگر احادیث مورد استناد شما در مورد حضرت علی بی‌خبر بوده‌اند. مگر مراجع شیعه (همچون شیخ شرف الدین در کتاب المراجعات، نامه دوازدهم [۹۲]نمی‌گویند که ۳۰۰ آیه پیرامون حضرت علی نازل شده است؟ چطور ایشان این ۳۰۰ آیه را رها کردند و تنها منتظر آن حدیث پیرامون عمار نشستند؟!! همه این شواهد و قرائن که در جاهای دیگر تاریخ نیز به انواع دیگر آن برمی‌خوریم، نشان دهنده این هستند که ادعاهای مراجع رافضی بی‌اساس و اشتباه می‌باشند.
[۹۱] آیه ۳۳ سوره احزاب که علمای شیعه برای دادن عصمت به آن استناد می‌کنند. [۹۲] در المراجعات از قول ابن عباس می‌گوید: درباره علی ۳۰۰ آیه قرآن نازل شده است و در ادامه نیز آورده که و دیگری می‌گوید: ربع قرآن درباره اهل بیت است.