تتمه

این‌ها احادیثی بودند که مراجع مدعی تشیع به آن‌ها استناد می‌کنند، ما می‌گوییم: امامت که نزد شما اصل دین است و حتی از نبوت هم بالاتر است، علاوه بر قرآن، می‌بایست در جای جای تاریخ و روایات توسط پیامبر جذکر شده و بدان تصریح شده باشد، نه اینکه برای اثبات آن به چند روایت و خبر واحد و ضعیف و جعلی استناد شود و فکر می‌کنید این امر نشانه چیست؟ آیا نشانه آن نیست که چنین اصلی وجود ندارد؟ (قضاوت بر عهده شما خواننده گرامی) احادیث کتب اهل سنت که دائما مورد استناد مراجع رافضی قرار می‌گیرند جزو احادیث ضعیف و جعلی هستند که اسناد صحیحی ندارند و جالب است بدانید که مراجع رافضی نه تنها در کتب اهل سنت حدیث قابل ارائه‌ای ندارند، بلکه حتی در کتب خودشان نیز حدیث متواتر و صحیح الاسنادی را جهت به کرسی نشاندن عقاید خویش ندارند. همانطور که عالم شیعی جناب خوئی در کتاب معجم رجال الحدیث (چاپ دوم) (۱/۱۷-۱۸) می‌گوید: براستی اصحاب و یاران ائمه‡با اینکه غایت جهد و اهتمام خویش را در امر حدیث و حفظ نمودن آن از نابودی و کهنگی بر حَسَب دستورات أئمه‡مبذول داشتند، امّا آن‌ها در دوران تقیّه زندگی می‌نمودند و نشر احادیث در آن زمان بصورت علنی غیر ممکن بود، پس چطور این احادیث به حدّ تواتر یا چیزی قریب به آن رسیده‌اند؟و در همان کتاب (۱/۱۹-۲۰) می‌گوید: اما احادیثی که به دست آن سه محمّد (کلینی، ابن بابویه و طوسی) رسیده است، اغلب آحاد هستند نه متواتر. می‌گویم: حتی اینجانب در جلد قبلی همین کتاب سوالی را طرح کردم (به سوال دوم جلد قبلی مراجعه کنید) که نشان می‌دهد مراجع مدعی تشیع حتی در مراجعه به کتب خودشان هم شکست می‌خورند، آنوقت خنده دار است که سرشان را از صبح تا شام کرده‌اند در کتب اهل سنت!! بنابراین توجه داشته باشید که مراجع رافضی نه از قرآن [۲۰۴]چیزی برای گفتن دارند نه از احادیث کتب اهل سنت و نه از احادیث کتب شیعه، پس ما نمی‌دانیم حرف حسابشان چیست؟!.

[۲۰۴] در قرآن اشاره‌ای به خلافت بلافصل و الهی حضرت علی نیست و اصلا نامی از علی و امامان در قرآن نیست و همینطور از دیگر عقاید خاصه شیعیان و مراجع رافضی تنها با تفسیر نمودن آیات توسط احادیث غیر معتبر و جعلی، می‌آیند و این عقاید ضاله را به مردم ارائه می‌دهند.