حدیث نود و پنجم:
از عطاء بن یسار روایت شده: مردی نزد عائشه آمد و درباره علی و عمار به بدی زبان گشود، عائشه گفت: درباره علی چیزی به تو نمی‌گویم و اما عمار، من از رسول خدا جشنیدم درباره او می‌گفت: او میان دو امر مختار نمی‌گردد مگر اینکه بهترین آن‌ها را برمی‌گزیند، [امام احمد: ۶/۱۱۳] آن را از طریق حبیب بن ابی‌ثابت از عطاء بن یسار روایت کرده است و حافظ در (التقریب) در مورد حبیب می‌گوید: «وی بسیار اهل تدلیس و ارسال در روایات است» و در اینجا هم آن را از دیگران نقل نموده و خود به شنیدن آن تصریح نکرده است که این هم یکی دیگر از دلیل منع صحت آن می‌باشد و حافظ او را در زمره‌ی مدلسین ذکر نموده است و می‌گوید: کسانی که اهل تدلیس می‌باشند، ائمه به احادیث آنان استدلال نمی‌نمایند مگر در آنچه به سماع مستقیم آنان مربوط باشد و این مسأله (تصریح به سماع) هم در اینجا منتفی است و حافظ تدلیس او را بیان کرده و می‌گوید: «و ابوبکر بن عیاش از اعمش نقل کرده است که درباره حبیب می‌گفت: اگر کسی از شما برای من حدیث روایت کند توجه نمی‌نمایم، یعنی در میانه (سخن) آن را قطع می‌کنم و این همان حذر در تدلیس است که موجب مردود بودن حدیث می‌گردد» و در شرح حال او در (التهذیب) حافظ از قطان نقل کرده است: که او از عطاء دارای حدیثی است به عنوان روایت مقبول و متابع علیه هم به شمار نمی‌آید و عقیلی نیز می‌گوید: و او از عطاء دارای احادیثی است که به عنوان حدیث متابع نیست. و اما گفتار پیامبر جدر مورد عمار «مَا خُيِّرَ عَمَّارٌ بَيْنَ أَمْرَيْنِ إِلاَّ اخْتَارَ أَرْشَدَهُمَا» از طرق دیگر صحیح می‌باشد، از جمله نزد [امام احمد: ۱/۴۴۵-۳۸۹ و حاکم: ۳/۳۸۸] از ابن مسعود (س) روایت شده است. و قول عائشه (که من در مورد علی چیزی نمی‌گویم) صحیح نیست، بلکه ضعیف و مردود است و این روایت از عائشه با روایت [ترمذی: ۴/۳۴۵ و ابن ماجه: ۱۴۸ و حاکم: ۳/۳۸۸] روایت شده است و حال در آن قول عائشه درباره علی وجود ندارد.