حدیث چهل و سوم:
از ابن عباسبروایت است که رسول خدا جروزی برخاست و فرمود: من از طرف خود شما را (از مسجد) خارج نساختم و او را باقی نگذاشتم، ولیکن خداوند شما را بیرون (و علی) را به حال خود باقی گذاشت، همانا من بنده‌ای مأمورم به آنچه فرمان داده شدم عمل می‌کنم، من جز از وحی متابعت نمی‌کنم. حدیث مذکور را طبرانی در [الکبیر: ۱۲۷۲۲] از طریق حسین اشقر از ابو عبدالرحمن مسعودی از کنیز نواء از میمون ابو عبدالله از ابن عباس روایت نموده است و این اسناد جداً ضعیف است و در آن علتهای زیر است: اول: - حسن اشقر - ابن حسن کوفی - بسیاری او را ضیف (الحدیث) دانسته و او شیعی افراطی است، و ابو زرعه می‌گوید: او منکر الحدیث، و ابن عدی و همچنانکه ذهبی در (الـمغنی) ذکر کرده - او را متهم می‌نماید و ابو معمر هذلی او را دروغگو به شمار آورده است. دوم: کثیر النواء همچنانکه حافظ در (التقریب) گفته است: ضعیف الحدیث است. و ابو حاتم و فسائی او را ضعیف الحدیث می‌دانند، و ابن عدی می‌گوید: او در شیعه‌گری غالی و افراطی است. سوم: میمون ابو عبدالله مذکور همان بصری غلام عبدالرحمن بن سمره است و بحث ضعیف الحدیث بودن وی، در حدیث قبلی ذکر گردید.