حدیث سی و پنجم:
حدیثی که پیامبر جبه علی فرمود: شما برادر و وزیر من می‌باشی و دَین مرا ادا می‌کنی، وعده مرا عملی و ذمه مرا تبرئه می‌نمائی. حدیث مذکور را طبرانی در [الکبیر: ۱۳۵۴۹] از طریق محمد بن یزید -ابو هاشم دفاعی- از عبدالله بن محمد طهوری از لیث از مجاهد از ابن عمر روایت و نقل نموده است. و این حدیث باطل است و اسناد آن به شدت ضعیف است، زیرا در آن سه علت ضعف وجود دارد. اول: محمد بن یزید -ابو هاشم دفاعی- دارای ضعف (حدیث) است و حافظ در (التقریب) می‌گوید: او در اسناد قوی نیست. و بخاری می‌گوید: اهل حدیث بر ضعف وی اتفاق دارند. دوم: عبدالله بن محمد طهوی، شرح حالی از او یافت نمی‌شود و هیثمی‌در [مجمع الزوائد: ۹/۱۲۱] به علت وجود او در اسناد حدیث را محلل دانسته است. سوم: لیث -ابن ابی سلیم- به علت سوء حفظ و اختلاط ضعیف است و حافظ در (التقریب) می‌گوید: «او صادق است و در پایان عمر دچار اختلاط گردیده و حدیثش متمایز و معلوم نمی‌گردید، لذا متروک الحدیث گردید». و لیث تعدادی روایت ضعیف و باطل را از طریق همین اسناد روایت نموده است. نگاه کنید به: [سلسلة الاحادیث الضعیفة، آلبانی: ۴۷، ۱۴۰].