حدیث سی‌ام:
حدیثی در جریان عروسی فاطمه که پیامبر جفرمود: ای ام ایمن برادرم را فرا خوان، ام ایمن گفت: او برادر تو است و دخترت را به همسری او می‌دهی؟ فرمود: آری ای ام ایمن، ام ایمن علی را فراخواند و علی آمد. حاکم آن را از طریق ابویزید عدنی از اسماء بنت عمیس روایت نموده و می‌گوید: من در عروسی فاطمه بنت محمد جبودم..... و حاکم آن را تصحیح ننموده و چیزی بر آن نگفته، ولی ذهبی آن را مردود دانسته و می‌گوید: «ولیکن حدیث غلط و اشتباه است و اسماء در شب عروسی فاطمه در حبشه بوده است». و آنچه ذهبی در رد این حدیث گفته واقعیت دارد، زیرا اسماء بنت عمیس همسر جعفر ابوطالبببوده است و همراه شوهرش به حبشه هجرت نموده بود و همانجا بماند تا اینکه جعفر و همراهان وی در سال هفتم هجری بعد از فتح خیبر از حبشه به طرف پیامبر در مدینه بر گشتند و این مسأله در سیره ثبت گردیده است و هر آنکه با سیره آگاهی داشته باشد از این اصل آگاه است و همچنین ادعای شهرت ثبوت ازدواج علی با فاطمه در سال دوم بعد از هجرت، بعد از غزوه بدر نیز همچون مطلب سابق است، زیرا به این معنی است که اسماء بنت عمیس هنگام ازدواج همراه شوهرش جعفر در حبشه بوده است و نمی‌توان گفت که این روایت از جمله روایات مرسل صحابی است، پس قابل قبول است. زیرا در خبر چیزی است که حتماً بر سر دود بودن آن دلالت می‌نماید و آن هم حضور اسماء در عروسی علی و فاطمه است که می‌گوید: من در عروسی فاطمه بودم، و این علت قادحه موجب ضعف و ردّ در متن روایت مذکور می‌گردد. از طرفی هم ابویزید که از اسماء روایت می‌نماید از کسانی نیست که به طور فردی در حدیث قابل احتجاج باشد.