حدیث چهل و چهارم:
حدیثی که پیامبر جفرموده: ای علی روانیست کسی جز من و شما در کنار مسجد سکنی گزیند. (یا برای احدی حلال نیست جنابت در مسجد، جز من و تو) [ترمذی: ۴/۳۳۰، و بیهقی در السنن الکبری: ۷/۶۶] آن را از طریق سالم بن ابو حنیفه از عطیه از ابو سعید روایت نموده است و این اسناد ضعیف و به ثبوت نرسیده است و عطیه همان ابن سعید عوفی است و او ضعیف الحدیث است و او به طور ناشایستی در روایت حدیث تدلیس می‌نماید و درباره او سعد می‌گوید: چنین به نظر می‌رسد او خدری باشد. و یعنی گویا او کلبی کذاب است.. و راوی از او سالم بن حفصه شیعی افراط گر است و بسیاری او را ضعیف الحدیث می‌دانند، و همچنانکه در (الحدیث) ذکر می‌گردد خبر وی در اینگونه مقبول نیست ولیکن کثیر نواء از طریق عطیه عوفی سالم (در روایت این حدیث) متابعت نموده [البدایة والنهایة: ۷/۳۴۳] و جای خوشحالی نیست، زیرا کثیر مذکور علاوه بر افراط در تشیع‌گری همچنانکه در حدیث سابق ذکر شد ضعیف الحدیث است. و علت ضعف عطیه عوفی و تدلیس او نیز به قوت خود باقی است. و حافظ ابن کثیر نیز حدیث مذکور را در [التفسیر: ۱/۵۰۱] ضعیف به شمار آورده است و حتی متقی هندی در [کنز العمال: ۳۳۰۵۲] به ضعف آن اشاره کرده است. و اما حدیث سعد نزد بزاز وضعیتش از حدیث ابو سعید (سابق) بهتر نیست، زیرا از روایت خارجه بن سعد از پدرش است [مجمع الزوائد: ۹/۱۱۵] و خارجه مورد بحث شرح حالی (در رجال شناسی) ندارد و کسی به ذکر وی نپرداخته و احتمالا یکی از ناشناخته‌هاست و هیثمی‌در (الـمجمع) حدیث را با وجود وی در اسناد مُعلل دانسته و می‌گوید: خارجه معروف و شناخته شده نیست.