حدیث نهم:
حدیثی که پیامبر جفرموده: «لا تزول قدما عبدٍ يوم القيامة حتی يسأل عن أربع، عن عمره فيما أفناهُ وعن جسده فيما أبلاه، وعن ماله فيما أنفقه ومن أين اکتسبه، وعن محبتنا أهل البيت». یعنی: «در قیامت هنوز شخص از جا تکان نخورده که از چهار چیز بازپرسی می‌شود: از عمرش که در چه راهی مصرف کرده، و از پیکرش که در چه راهی کهنه ساخته، و از ثروتش که در کدام راه مصرف نموده و از کجا کسب کرده و به دست آورده، و از محبت ما اهل بیت». طبرانی آن را در کتاب [الکبیر: ۱۱۱۷۷] از طریق حسین بن الحسن الاشقرثنا هشیم بن بشیر از ابی هاشم از مجاهد از ابن عباس اخراج داشته است. و این حدیث باطلی است، الهیثمی در [الـمجمع: ۱۰/۳۴۶] در مورد آن می‌گوید: «و در آن حسین بن الحسن الأشقر وجود دارد که جداً ضعیف است». و ابوزرعه می‌گوید: «منکر الحدیث است و بعلاوه هشیم بن بشیر انسانی کثیرالتدلیس و عن عن گو بوده است. پس حدیث به طور مطلق غیرصحیح و باطل است». و آنچه که ضعیف بودن و بطلان این حدیث را تأیید می‌دارد، آن است که این حدیث با روایتی دیگر از ابن مسعود و او هم از پیامبر جنقل شده است، و این روایت صحیح و غیرقابل انکار است. پیامبر جمی‌فرماید: «لا تزول قدما ابن آدم يوم القيامة من عند ربه حتی يسأل عن خمس: عن عمره فيما أفناه، وعن شبابه فيما أبلاه، وماله من أين اکتسبه، وفيما أنفقه وماذا عمل فيما علم». [ترمذی و طبرانی در الکبیر والصغیر و ابویعلی و الخطیب و ابن عساکر آن را اخراج داشته‌اند، به کتاب: سلسلة الأحادیث الصحیحة، ۹۴۶] نگاه کنید.