حدیث سی و هشتم:
حدیثی که حضرت علی فرموده: «به خدا سوگند من برادر، ولی، پسرعم و وارث علم رسول خدایم، بنابراین چه کسی به او از من سزاوارتر است». حدیث مذکور را حاکم در [مستدرک: ۳/۱۲۶] آورده و البته آن را تصحیح ننموده و درباره آن سکوت نموده و چیزی بر آن نگفته و ذهبی در [الـمیزان: ۳/۲۵۵] آن را انکار نموده و گفته که این حدیث منکر است. حاکم آن را از طریق عمرو بن طلحه‌ی قناد از اسباط بن نصر از سماک بن حرب از عکرمه از ابن عباس روایت نموده است و این اسناد نیز ضعیف است و در آن سه علت وجود دارد: اول: عمرو بن طلحه مذکور (همان عمرو بن حماد بن طلحه قناد است و او اگر چه خود راستگوست اما او متهم به رافضی‌گری است. و در این گونه مسائل مربوط به فضایل علی قابل استناد نیست) دوم: اسباط بن نص از لحاظ حفظ دارای ایراد و او (ضعیف الحدیث) است، و ابن حجر می‌گوید: «او راستگو است و بسیار اشتباه نموده و حدیث غریب نقل می‌نماید» و ابو حاتم و نسائی او را به سبب اشتباه و غریب الحدیث بودن وی ضعیف به شمار آورده‌اند و ساجی در (الضعفاء) می‌گوید: «احادیث غیر متابعی از سحاک بن حرب روایت شده است [نگاه کنید به: شرح حال او در التهذیب] در ضمن این حدیث نیز از گونه احادیث غیر متابع اوست. و ابوزرعه اخراج این حدیث اسباط را در صحیح مسلم انکار نموده است». سوم: سماک بن حرب گرچه صادق است، اما روایت او به خصوص از عکرمه ضعیف است و حافظ در (التقریب) می‌گوید: «او صادق است و روایت او از عکرمه دارای ایراد است. و آخر آن را تغییر داده و گاهی حدیث را تلفیق می‌نماید و اینگونه جرح را نباید نادیده گرفت یعنی چگونه می‌توان برای این اسناد صحتی یافت؟».