حدیث چهل و هشتم:
حدیثی که پیامبر جفرموده: سزای کسانی که علی را حقیر می‌شمارند چیست؟ هرآنکه علی را کم و حقیر پندارد مرا حقیر نموده و هر آنکه از علی مفارقت و جدایی گردد از من جدا گشته است، همانا علی از من و من از اویم و او از طینت و سرشت من خلق شده است و من از سرشت ابراهیم خلق شده‌ام و من از ابراهیم برترم. برخی‌ها نسل عده‌ای دیگر می‌باشند و خداوند شنوا و آگاه است. ای بُریده! آیا می‌دانی علی بیشتر از جاریه‌ای که برای خود گرفته دارای فضل و حقوق است و او بعد از من ولی شماست و گفتم ای رسول خدا پس دستت را دراز کن تا مجدداً با تو بیعت نمایم، و می‌گوید: از او جدا نشدم تا اینکه با وی بر اسلام بیعت نمودم. حدیث مذکور را طبرانی در [الاوسط، مجمع الزوائد: ۹/۱۲۸] روایت نموده است و اسناد آن بسیار ضعیف است، زیرا در آن حسین أشقر است، او شیعی افراطی است و بخاری نیز او را جدا ضعیف الحدیث می‌داند و در [الصغیر: ۲۳۰] می‌گوید: او دارای روایات منکَر است. و بسیاری از بخاری نقل نموده‌اند که گفته است: او محل ایراد و نظر است. و ابن کثیر در (التفسیر) می‌گوید: او متروک الحدیث است. و در اسناد آن رجال دیگری یافت می‌شوند که معروف نیستند، پس این روایت از مجهول‌ها و یا متروکین است و هیثمی‌در تضعیف آن می‌گوید: در اسناد آن حسین أشقر و مجهولین دیگر وجود دارند.