حدیث هشتاد و سوم:
حدیث معقل بن یسار نزد [امام احمد: ۵/۲۶] که پیامبر جفاطمه را عیادت نمود و به وی فرمود: در چه حالتی به سر می‌بری؟ (فاطمه) گفت: حزن و اندوهم شدت گرفته و توانم اندک و سختیم به نهایت و بیماریم طولانی گردیده، پیامبر جفرمود: آیا راضی و خشنود نیستی که من شما را به اولین مسلمان امتم و آگاهترین و با حلم‌ترین آنان به همسری درآورده‌ام. این روایت ضعیف است، چون در اسناد آن خالد بن طهمان می‌باشد و ابن معین و ابن جارود او را ضعیف به شمار می‌آورند و ابن حبان درباره او می‌گوید: او اشتباه نمود و دچار خیال‌پردازی می‌گردد و گرایش به تشیع دارد و روایت وی در اینگونه موارد مورد پذیرش نیست، و اما اعتماد ابوحاتم به وی مردود است و یا ابوحاتم از اختلاط وی -که در اواخر عُمْر داشته است و ابن معین هم آن را تبیین نموده است- بی‌اطلاع می‌باشد و ابن معین می‌گوید: در ده سال اخیر زندگی دچار اختلاط گردید و قبل از آن اهل ثقه بود، ابواحمد زبیری هم نظیر چنین سخنی را درباره خالد بن طهمان از (الـمیزان) و (التهذیب) روایت می‌کند و با مقایسه وی با سایر راویان معلوم می‌گردد که او از متأخرین می‌باشد زیرا در میان راویان کسانی هستند مانند ثوری که از خالد روایت نموده‌اند که استاد ابی‌احمد بوده‌اند و بیانگر این می‌باشند که سِن ابواحمد با توجه به دیگر روایان که از خالد روایت کرده‌اند کمتر بوده است، و لذا روایت ابواحمد از خالد بعد از زمان اختلاط حافظه خالد بوده است و به هرحال برای بیان ضعف روایت ثبوت توهم و اختلاط خالد با عدم امکان اثبات اینکه قبل از اختلاط حدیث را از او شنیده باشد، کافی است تا حدیث تماماً از درجه اعتبار ساقط گردد و احتجاج به آن جایز نباشد.