حدیث بیست و سوم:
حدیثی که پیامبر جفرموده: سبقت گیرندگان سه نفرند: سبقت جوی به موسی، یوشع بن نون است و سبقت گیرنده به عیسی، صاحب یاسین است و سبقت گیرنده به محمد، علی بن ابی طالب است. [۱۷۹]طبرانی در [الکبیر: ۱۱۵۲] از طریق حسین بن ابی سرّی عسقلانی از حسین اشقر روایت نموده است. ابوداود عسقلانی را ضعیف دانسته و برادرش هم –محمّد- می‌گوید: هیچ چیزی را از برادرم ننویسید، زیرا وی کذاب است. و ابوعروبه حرانی هم می‌گوید: وی دایی پدرم بوده و انسانی کذّاب بوده است. نگاه شود به (میزان الاعتدال) و غیره، و شیخ او نیز یعنی حسین اشقر باز ضعیف است، چون او بعلاوۀ اینکه شیعه‌ای فتنه‌گر و آشوب طلب بوده است و چنین خبری از وی مقبول نیست، حتی اگر از ضعیف بودن آن هم چشم‌پوشی نمائیم [۱۸۰]. ابن عدی از سعدی روایت می‌کند که گفته است: حسین اشقر آشوبگر بوده و به نیکوکاران و ابرار هم دشنام می‌داد، نگاه کنید به شرح حال وی در (تهذیب التهذیب) (والـمیزان) و ...، سیوطی حدیث مذکور را ضعیف دانسته با توجه به آن همه تساهلی که در برابر حدیث نشان می‌داد و عقیلی نیز درباره آن گفته است: «آن حدیثی است که هیچ اصل و اساسی ندارد» [التهذیب: ۲/۳۳۷] و حفاظ ابن کثیر هم آن را در (تفسیر) خویش (۳/۵۷۰) و باز در [البدایة والنهایة: ۱/۲۳۱] رد نموده و گفته که این حدیث منکر است و علامه آلبانی در [الضعیفة: ۳۵۸] آن را بشدت ضعیف دانسته است. (در ضمن متن حدیث نیز ربطی به عقاید مدعیان تشیع ندارد و تنها فضیلت سبقت جستن در ایمان را بیان داشته نه عقاید خاص مراجع رافضی همچون خلافت بلافصل علی و عصمت و علم غیب و نص برای فرقه اثنی عشریه و غیره....)
[۱۷۹] این حدیث را برای تفسیر آیه ۱۰ سوره واقعه ذکر می‌کنند که بطلان آن مشخص است. [۱۸۰] روایت افرادی که متهم به شیعه بودن باشند مورد قبول نیست، کتاب رجال الشیعة فی اسانید السنة نوشته الشیخ محمد جعفر الطبسی می‌باشد که در آن فهرست کاملی از رجال شیعه که در مسانید اهل سنت وجود دارند ذکر گردیده است و مراجع مدعی تشیع نمی‌توانند به روایاتی که نام این رجال در اسناد آن است احتجاج کنند، حداکثر ارفاق آن است که بگوییم ما تمامی احادیث ثقات این رجال را قبول می‌کنیم مگر احادیثی که در باب خلافت و عقاید خاص شیعه باشند (مثل فضائل ائمه و یا سب و لعن خلفاء و اصحاب) در هیچ محکمه‌ای نیز قاضی سخن یک نفر شیعه یا منتسب به تشیع را به نفع عقاید خودش قبول نخواهد داشت.