سوال ۴۴:
مراجع و دکانداران مدعی تشیع، امامان را واسطه و شفیع میان خود و خداوند می‌دانند و به همین خاطر می‌گویند: جهت تقرب به خداوند به ایشان متوسل می‌شویم. این مدعیان از طرفی دیگر می‌گویند که طبق سوره آل عمران آیه۱۶۹ شهدا زنده‌اند و این معصومین ما نیز زنده‌اند!!! به این مراجع رافضی می‌گویم که واسطه بخاطر وجود فاصله است و در آیه۱۶۹ سوره آل عمران می‌بینیم که شهدا عند ربهم و نزد پروردگارشان می‌باشند. پس وقتی که شما نزد ایشان می‌روید یعنی نزد خدا رفته‌اید و واسطه بودن ایشان بی‌معنا می‌شود و مانند این است که شخصی نزد وزیری برود که در کنار پادشاهی نشسته است و دائم به آن وزیر بگوید که ای جناب وزیر لطفا به جناب پادشاه چنین و چنان بگو!!! خوب آیا چنین عملی مسخره و مضحک نیست؟ چون آن شخص می‌تواند به راحتی سخن خود را مستقیم به پادشاهی که آنجا حضور دارد بگوید. خداوند در انتهای این آیه می‌فرماید: ﴿عِندَ رَبِّهِمۡ يُرۡزَقُونَ﴾، در صورتیکه چنانچه وظیفه مهم وساطت و شفاعت و سایر خرافات بر عهده این اشخاص بود باید در انتهای آیه می‌آمد: «عند ربهم یشفعون» و یا «عند ربهم واسطون»، در صورتیکه چنین چیزی نیامده است.