حدیث پانزدهم:
در مورد سوره حمد در تفسیر وکیع بن جراح از سفیان ثوری، از سدی، از اسباط و مجاهد از ابن عباس نقل شده که معنی ما را به راه راست هدایت کن، یعنی ما را به حب و دوستی محمد و آل او ارشاد نما [۱۷۴]. در سند این حدیث شخص السدی وجود دارد و او اسماعیل بن عبدالرحمن و از رجال مسلم است، اما ضعیف الحافظه و متهم و مترود و مردود به شیعه‌گری است. امام مسلم هرگز چیزی را در مورد فضائل علی و اهل بیت از وی روایت نمی‌نمود، صرفاً بخاطر شیعه بودنش و این نیز نزد اهل حدیث مقرر است. همانطوریکه درباره علی و اهل بیت نیز به ناصبی‌ها احتجاج نمی‌ورزید (ناصبی جماعتی بودند که از علی و اهل بیت، کینه و نفرت داشتند) اگرچه سخن آن‌ها موثّق بوده باشد. همانطور نیز در زمینه مذکور به شیعه‌ها احتجاج نمی‌ورزید. (در هیچ محکمه‌ای نیز قاضی سخن یک نفر شیعه یا منتسب به تشیع را به نفع عقاید خودش قبول نخواهد داشت) اگر چه راوی و یا سخن موثّق بوده باشد. در نتیجه اگر ما از این قاعده هم روی گردانیم و صرف نظر نمائیم، اما می‌بینیم که شخص السّدی فردی موثّق و امین همه نیز نبوده است. از امام احمد روایت شده است که: احادیث السّدی نکوست اما تفسیری که وی بر این حدیث نگاشته است جعلی و خود شخصاً برای آن اسناد قرار داده و آن را به تکلف انداخته. به شعبی گفته شد که: سهمی از علوم القرآن به سدّی عطا شده است. فرمود: (سهمی از جهل القرآن به وی عطا شده است) نگاه شود به شرح حال وی در کتاب التهذیب. در ضمن باز متذکر می‌شویم که در متن این حدیث نیز مانند سایر احادیث شیعه پسند، صحبتی از امامت و خلافت بلافصل حضرت علی نیست و حب و دوستی آل محمد را اهل سنت بسیار قبول دارند و دوستی اهل بیت، ربطی به عقاید مدعیان تشیع ندارد و این حدیث نیز چیزی را برای روافض ثابت نمی‌کند.
[۱۷۴] بنابر گفته امام طبری و امام ابن کثیر در مورد سورۀ فاتحه و نیز بنا بر آثار زیادی که از صحابه و تابعین بر جای مانده، مقصود از صراط المستقیم اسلام است. (ما نیز می‌گوییم که همه می‌بایست تابع اسلام باشند و تابع اسلام یعنی تابع قرآن بودن و تابع سنت رسول خدا جبودن).