حدیث شصت و پنجم:
حدیث عمار بن یاسربکه گفته است پیامبر جفرموده است: «ای علی خوشا به حال آنکه تو را دوست بدارد و در مورد شما راست بگوید و وای بر آنکه از شما نفرت داشته و بر تو دروغ ببندد». [حاکم: ۳/۱۳۵، طبرانی در الاوسط، مجمع الزوائد: ۹/۱۳۲]، و خطیب در [تاریخ بغداد: ۹/۷۲] آن را از طریق سعید بن محمد وراق از علی بن حزور روایت نموده‌اند که گفت: از ابو مریم ثقفی شنیدم می‌گفت: آن را از طریق سعید بن محمد وراق از علی بن حزور روایت نموده‌اند که گفت: از ابو مریم ثقفی شنیدم می‌گفت: آن را از عمار بن یاسر شنیده‌ام و حاکم می‌گوید: اسناد آن صحیح است و اما ذهبی آن را رد نموده و می‌گوید: بلکه سعید و علی (هر دو) متروک الحدیث می‌باشند. باید گفت: این حدیث باطلی است و ابو مریم ثقفی و سه رجال دیگر آن مورد انتقاد می‌باشند، زیرا: اول: ابو مریم ثقفی او قیس مدائنی ابو مریم مورد ثقه نیست، اما فرد مذکور که از عمار روایت می‌نماید همچنانکه دارقطنی و ابن حجر (التقریب) گفته‌اند او مجهول است. دوم: علی بن حزور، نسائی حافظ ابن حجر در (التقریب) و دیگران می‌گویند او متروک الحدیث است و ابو حاتم می‌گوید وی منکر الحدیث است. و ابن معین گفته است: روا نیست کسی از او روایت نماید و هیثمی‌به علت وجود او در اسناد حدیث آن را دارای علت دانسته است و ذهبی حدیث مذکور او را در (الـمیزان) نقل نموده و گفته: و این حدیث باطل است. سوم: سعید بن محمد وراق، دارقطنی و دیگران گفته‌اند او متروک الحدیث است و ابن معین گفته او مورد اهمیت نیست و ابن سعد و ابو داود و ابن حجر در (التقریب) می‌گویند: او در اسناد ضعیف است. و ابن جوزی نیز در [العلل: ۲۴۲۱۱] حدیث مذکور را تکذیب نموده است. (متن این حدیث نیز همچون احادیث قبلی، ربطی به عقاید پوچ آخوندهای رافضی ندارد).