حدیث بیست و هشتم:
حدیثی که طبق آن، پیامبر جنامگذاری حسن و حسین را انجام داده و آن را طبق نام فرزندان هارون قرار داده است. [امام احمد: ۱/۹۸، حاکم: ۳/۱۶۵-۱۶۸] آن را آورده‌اند. حاکم تنها به تصحیح آن بسنده نموده و گفته است: صحیح الاسناد می‌باشد، ولی ذهبی در مورد صحت آن، سخن حاکم را نپذیرفته و می‌گوید: این روایت صحیح نیست، زیرا از طریق ابو اسحاق سبیعی از هانی بن هانی از علی روایت شده است، و ابو اسحاق اهل ثقه و او اهل تدلیس است، و به صورت مُعنعن (عن فلان عن فلان) آن را روایت نموده و خود به طور مستقیم به سماع آن اشاره به تحدیث آن تصریح ننموده است و علاوه بر آن در آخر عُمر خود دچار سوء حافظه گردیده است. و استاد و شیخ او هانی بن هانی مجهول الحال است و همچنانکه ابن حجر در (التقریب) گفته است او ناشناخته و جز ابو اسحاق کسی از او روایت ننموده است. و ابن مدینی نیز به عدم شهرت او حکم نموده است، و جوزجانی - به نقل از (التهذیب) - در شرح حال ابو اسحاق می‌گوید: و اما ابو اسحاق از گروهی روایت می‌نماید که شناخته شده نیست و جز آنچه ابو اسحاق از آن‌ها روایت نموده روایتی از آنان نزد اهل ثقه وجود ندارد (هانی، بن هانی از شمار جماعت مذکور است، پس در این صورت این اسناد صحیح نیست) و این روایت همچنانکه ابن کثیر در (البدایة والنهایة) نقل نموده دارای طریق دیگری است که ابن سعد آن را از اعمش از غلام ابن ابی سعد روایت نموده که علی گفت: «به ذکر سخن علی پرداخته است». و در اسناد آن انقطاع می‌باشد، زیرا همچنان که در [التهذیب والـمراسیل ابن ابی حاتم: ص ۵۵] ذکر شده، سالم هرگز با علی ملاقات نداشته و علاوه بر آن اعمش اهل تدلیس است و آن را از دیگران شنیده است و به استماع مستقیم تصریح ننموده است.