حدیث ضعیف:
هر حدیثی که مجموع صفات حدیث صحیح و حسن در آن وجود نداشته باشند، آن حدیث ضعیف می‌باشد [۱۵۱].
[۱۵۱] ابن حجر بر این باور است که تعریف ابن صلاح از حدیث ضعیف صحیح نمی‌باشد، چرا که عدم اجتماع صفات صحیح را نشان‌دهنده حدیث ضعیف نمی‌‌داند و اگر حدیثی یکی از صفات صحیح را نداشت ضعیف نمی‌باشد و بهتر آن می‌داند که تعریف این چنین اصلاح گردد: اگر حدیثی صفات حسن در آن جمع نبود ضعیف نام دارد. ابن حجر به نقل از استادش (حافظ عراقی) چنین می‌آورد: هر حدیثی که در آن صفات قبول جمع نشده باشد ضعیف نام دارد ... و صفات قبول شامل موارد زیر می‌باشد: ۱- اتصال سند ۲- عدالت راوی ۳- سالمیت راوی از خطای بسیار و غفلت در روایت (باید گفت: (ابن حجر): همچنین اگر راوی به سبب سوء حفظ ضعیف باشد و یا در سندها انقطاع خفیفی (به خاطر تدلیس) باشد و یا انقطاع خفی (ارسال خفی) باشد و یا سند مرسل باشد به شرط داشتن طریق (سند) و یا طرق دیگر (سندهای دیگر) از حدیث، در تعریف مقبول قرار می‌گیرد، ۴- سلامت از شذوذ (مخالفه با احادیث قوی‌تر از خود) ۵- سلامت از علت قادح (که باعت ضعف حدیث می‌شود). ق. النکت. ابن حجر العسقلانی.