حدیث بیستم:
حدیثی که دارقطنی روایت نموده مشتمل بر سخنانی که گویا علی بن ابی طالب در خطاب به شش نفری که عمر بن خطاب آن‌ها را برای شوری تعیین کرده بود، گفته است (علی به شش نفری که خلافت را عمر به شورا میانشان گذارده بود در ضمن سخنی طولانی گفت: شما را به خدا سوگند می‌دهم آیا در میان شما غیر از من کسی هست که پیامبر به او فرموده باشد تو در قیامت تقسیم کننده بهشت و آتشی؟ گفتند: خدا می‌داند که نه) و آن حدیث طویلی است که مخرج و اسناد آن در کتاب (تنزیه الشریعة الـمرفوعة) تألیف ابن العراقی الکنانی آمده (۱/۳۵۸-۳۵۹)، و آن را از حدیث ابی‌طفیل عامر بن وائله کنانی گرفته است، و آن را در قسمت احادیث ضعیفه به عقیلی نسبت داده است از طریق زافر بن سلیمان از رجل الحارث بن محمد، و می‌گوید: شیخ زافر و حارث بن محمد مجهول الهویه و معلوم نیست که چه کسانی هستند؟ ابن جوزی می‌گوید: زافر شخصی مطعون است و او نیز از شخصی مبهم روایت نموده است، و شاید واضع اصلی این حدیث همان شخص مبهم بوده است.