سوال ۵۱:
جناب حسن مثنی فرزند امام حسن مجتبی گروهی را در نزد قبر پیامبر دید. پس ایشان را از این عمل نهی نمود و فرمود: همانا پیامبر خدا فرمود: قبر مرا عید (محل آمد و شد) مگیرید و خانه هایتان را قبرستان نکنید. [المصنف صنعانی و وفاء الوفاء سمهودی ص ۱۳۶۰]. سوال اینجاست که پیامبر جمی‌دانسته که صحابه زیارت غیرشرعی انجام نمی‌دهند و روش زیارت صحیح را به آن‌ها آموخته بوده است که تنها جهت عبرت و طلب استغفار می‌باشد نه طلب حاجت و متوسل شدن به قبور و خواندن صاحب قبر و اعمال شرک آمیز دیگر. بنابراین منظور از اینکه قبر مرا عید و محل رفت و آمد نگیرید، این است که اینجا را محل نشستن دائم و رفت و آمد بسیار نکنید و اینجا همچون اماکن پر جمعیت نشود که عده‌ای دائما آنجا پراکنده‌اند و می‌چرخند و یا در گوشه و کناری نشسته‌اند، چون این عمل آرام آرام باعث آن می‌شود که خرافیون و گمراهان و منافقین افکار مردم را به سوی زینت و ساخت قبور و طلب حاجت از آن جلب کنند. یعنی همان زیارت شرعی و حلال نیز نمی‌بایست بطور مداوم و دائم صورت گیرد و تنها باید هرچند وقت یکبار جهت عبرت انجام شود نه اینکه مردم از صبح تا شام در قبرستان‌ها جمع شوند و آنجا را عید کنند و همین عمل کار را به قبر پرستی می‌کشاند و تازه مساجد را از رونق می‌اندازد و جمعیت مسلمین که می‌بایست در مساجد باشند به قبرستان‌ها منتقل می‌شوند. هم اکنون نیز حتی زائرانی که از کشورهای دور جهت زیارت مسجدالنبی آمده‌اند در برابر قبر نبی اکرم جبه مدت طولانی نمی‌ایستند و سریعا از مقابل آن می‌گذرند. پس وقتی همین زیارت شرعی و حلال، بصورت دائم و افراطی نهی شده است، آنوقت تکلیف زیارات شرک آمیز چیست؟!.