سوال ۸۰:
علما و مراجع مدعی تشیع، امامان را وسیله‌ای جهت تقرب به خدا می‌دانند، سوال اینجاست که چطور در آیه ۳۷ سوره سباء تنها ایمان و عمل شایسته وسیله تقرب به خداوند معرفی شده است؟ در این آیه می‌خوانیم: ﴿وَمَآ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُكُم بِٱلَّتِي تُقَرِّبُكُمۡ عِندَنَا زُلۡفَىٰٓ إِلَّا مَنۡ ءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَأُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ جَزَآءُ ٱلضِّعۡفِ بِمَا عَمِلُواْ وَهُمۡ فِي ٱلۡغُرُفَٰتِ ءَامِنُونَ ٣٧﴾«و اموال و فرزندانتان چیزى نیست که شما را به پیشگاه ما نزدیک گرداند، مگر کسانى که ایمان آورده و کار شایسته کرده باشند، پس براى آنان دو برابر آنچه انجام دادهاند پاداش است و آن‌ها در غرفهها (ى بهشتى) آسوده خاطر خواهند بود». در این آیه ایمان و عمل صالح وسیله تقرب به خدا معرفی شده است نه واسطه و شفیعانی چون قبر و گنبد و ضریح و امام و .... وجود واسطه در آیات دیگری نیز باطل اعلام شده است، همچون سوره احقاف آیه ۲۸ که چنین آمده است: ﴿فَلَوۡلَا نَصَرَهُمُ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ قُرۡبَانًا ءَالِهَةَۢ ۖ بَلۡ ضَلُّواْ عَنۡهُمۡۚ وَذَٰلِكَ إِفۡكُهُمۡ وَمَا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ ٢٨﴾[الأحقاف: ۲۸]. «پس چرا آن کسانى را که غیر از خدا به منزله معبودانى براى تقرب (به خدا) اختیار کرده بودند آنان را یارى نکردند، بلکه از دستشان دادند و این بود دروغ آنان و آنچه برمىبافتند». و همچنین در سوره زمر آیه ۳ چنین آمده: ﴿أَلَا لِلَّهِ ٱلدِّينُ ٱلۡخَالِصُۚ وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ مَا نَعۡبُدُهُمۡ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَآ إِلَى ٱللَّهِ زُلۡفَىٰٓ إِنَّ ٱللَّهَ يَحۡكُمُ بَيۡنَهُمۡ فِي مَا هُمۡ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَنۡ هُوَ كَٰذِبٞ كَفَّارٞ ٣﴾[الزمر: ۳]. «آگاه باشید آیین پاک از آن خداست و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفتهاند (به این بهانه که) ما آن‌ها را جز براى اینکه ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک گردانند نمىپرستیم، البته خدا میان آنان درباره آنچه که بر سر آن اختلاف دارند داورى خواهد کرد، در حقیقت خدا آن کسى را که دروغ پرداز ناسپاس است هدایت نمىکند». و در سوره یونس آیه ۱۸ چنین آمده: ﴿وَيَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمۡ وَلَا يَنفَعُهُمۡ وَيَقُولُونَ هَٰٓؤُلَآءِ شُفَعَٰٓؤُنَا عِندَ ٱللَّهِۚ قُلۡ أَتُنَبُِّٔونَ ٱللَّهَ بِمَا لَا يَعۡلَمُ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَلَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ ١٨﴾[یونس: ۱۸]. «و به جاى خدا چیزهایى را مىپرستند که نه به آنان زیان مىرساند و نه به آنان سود مىدهد و مىگویند این‌ها نزد خدا شفاعتگران ما هستند، بگو آیا خدا را به چیزى که در آسمان‌ها و در زمین نمىداند آگاه مىگردانید او پاک و برتر است از آنچه (با وى) شریک مىسازند».