حدیث هفتاد و پنجم:
حدیثی از قول ابن عباسبکه می‌گوید در تمام خطاب‌های ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ﴾که در قرآن نازل شده، در رأس ایمانداران مورد خطاب، علی وجود دارد و در چند جایی از قرآن خداوند اصحاب محمد جرا مورد عتاب قرار داده است، اما از علی جز به نیکی یاد نکرده است. طبرانی در [الکبیر: ۱۱۶۸۷] نقل نموده است. که روایت هردو باطل است و در اسناد آن عیسی بن راشد است و هیثمی نیز در [الـمجمع: ۹/۱۱۲] گفته که ضعیف است، ولی به نظر می‌رسد که هیثمی‌در این مورد قصور نموده، زیرا عیسی بن راشد ناشناخته است و روایت وی همچنانکه شعبی در (الـمیزان) از بخاری نقل کرده است، منکر می‌باشد. و بدتر از آن اینکه برخی مانند ابن نعیم در [الحلیة: ۱/۶۴] آن را به پیامبر جاسناد داده و می‌گوید: از محمد بن عمرو بن غالب از محمد بن احمد بن ابی خیثمه از عباد بن یعقوب از موسی بن عثمان حضرمی از اعمش از مجاهد از ابن عباس روایت شده است که رسول خدا جفرموده است، و آن را ذکر نموده است. و این دروغ جعل شده بر پیامبر و نیز بر ابن عباس می‌باشد و شیخ ابو نعیم همان محمد بن عمرو بن غالب است. که ابو الفواری او را جعل نموده است و عباد بن یعقوب علی‌رغم راستگویی او رافضی و افراطی است و ابن یعقوب این روایت را از موسی ابن عثمان حضرمی روایت کرده است که او همانند عباد بن یعقوب ضعیف الاسناد و سخت افراطی است و ابو حاتم گفته است او متروک الحدیث است. و نمی‌توان عنوان موقوف و نه مرفوع بر این روایت اطلاق نمود، بلکه باطل و دروغ جعلی است.