سوال ۶۶:
همانطور که قبلا نیز اشاره شد، سنت قطعی و متواتر پیامبر جبطور دائمی و مستمر و هرروزه بوده است، نه اینکه ما بیاییم و مواردی خاص را که در شرایطی خاص ایجاد شده‌اند گزینش کنیم و آن‌ها را به عنوان سنتی همیشگی جلوه دهیم و هرروز و بطور مداوم آن‌ها را تکرار کنیم. بطور مثال در مورد نمازهای پنجگانه آنچه سنت مستمر و هرروزه پیامبر جنشان می‌دهد این است که می‌بایست این نمازها را جداگانه و در وقت خود بخوانیم، ولی شیعه می‌آید و ده‌ها حدیث در کتب اهل سنت و حتی اهل تشیع [۱۰۸]را رها می‌کند و تنها به یک حدیث استناد می‌کند که پیامبر جدر یک زمان بدون اینکه جنگ یا عذری وجود داشته باشد بین نمازها را جمع بسته است. سوال اینجاست که چرا شما اعمال مستمر و هر روزه و احادیث متواتر را به عنوان سنت قرار نمی‌دهید و چرا بطور گزینشی عمل می‌کنید؟ شاید آن مورد در شرایطی خاص رخ داده‌است و شاید نبی اکرم جاز طریق وحی از موضوعی مطلع بوده و راوی این موضوع را نمی‌دانسته است و این مختص به وجود پیامبر اکرم جاست و چرا در جاهای دیگر اینکار را نکرده است؟ و می‌بینیم که در جاهای دیگر نمازها را جداگانه خوانده است، پس سنت آن عمل هرروزه و مستمر بوده است نه یک مورد خاص و گزینشی.
[۱۰۸] به طور مثال در کتاب وسائل الشیعه از ابراهیم کرخی روایتی پیرامون این مسئله می‌باشد و یا از ابن عباس روایت شده که رسول خدا جفرمود: «مَنْ جَمَعَ بَيْنَ الصَّلاَتَيْنِ مِنْ غَيْرِ عُذْرٍ فَقَدْ أَتَى بَابًا مِنْ أَبْوَابِ الْكَبَائِرِ». یعنی: «هرکس بین دو نماز را بدون عذر جمع ببندد، مرتکب گناهی از گناهان کبائر شده است». همچنین در نهج البلاغة: نامه۵۲ حضرت علی÷وقت نمازهای پنجگانه را آورده و زمان آن‌ها را جدا از یکدیگر و در پنج وقت یادآور شده است.