حدیث سی و یکم:
حدیثی که پیامبر جدر مورد علی فرمود: هذا اخی و ابن عمی و صهری وابوولدی (این برادرم، پسرعمویم، دامادم و پدر فرزندانم می‌باشد) حدیث مذکور در [الکنز: ۳۲۹۴۷] ذکر شده و چیزی بر آن نیفزوده، بلکه در جایی دیگر (۱۲۹۱۴) آن را ذکر نموده و به ضعف موجود در آن اشاره نموده و می‌گوید: (در اسناد آن اسماعیل بن یحیی) می‌باشد. البته در اینجا لازم به تذکر است که در میان راویان چهار راوی به نام اسماعیل بن یحیی وجود دارند: ۱- اسماعیل بن یحیی تمیمی ۲- اسماعیل بن یحیی شیبانی ۳- اسماعیل بن یحیی ابن سلمه بن کهیل ۴- اسماعیل بن یحیی معاقری و دو نفر اول کذاب می‌باشند و سومین نیز متروک الحدیث است و چهارم ناشناخته است و غیر معروف است. با این وضعیت کذب و مردود بودن این حدیث معلوم گردید، ولی به دو علت اسناد این حدیث همان فرد اولی است، اول اینکه: سه نفر دیگر از رجال سنن (ابن ماجه ترمذی، ابو داود) می‌باشند و اگر کسی از آن‌ها همان فرد مذکور در اسناد می‌بود صاحب الکنز با وضوح به تبیین حال وی می‌پرداخت. دوم اینکه اسماعیل بن یحیی تمیمی و شرح حال وی در [تاریخ بغداد: ۶/۲۴۷-۲۴۹] ذکر شده است که حاکی از گرایش وی به تشیع است، و پس نزدیک‌ترین فرد از میان چهار نفر مذکور برای افترای این دروغ می‌تواند وی باشد و تیمی مذکور دارقطنی، حاکم و ابو علی نیسابوری او را تکذیب نموده‌اند. و صالح بن محمد جذره می‌گوید: او به وضع حدیث می‌پردازد، و ازدی می‌گوید: او رکنی از ارکان دروغ است و روا نیست از او روایت گردد و ذهبی می‌گوید بر ترک روایت از او اتفاق شده است. (متن حدیث نیز ربطی به عقاید مراجع رافضی ندارد).