حدیث هفتاد و هفتم:
از پیامبر جروایت است که فرمود: «علی نسبت به من به منزله سرم نسبت به بدنم می‌باشد». خطیب در [تاریخ بغداد: ۷/۱۲] آن را آورده و ابن الجوزی هم در [العلل الـمتناهیة: ۱/۲۰۸] از طریق خطیب آن را وارد ساخته است و گفته است در اسناد آن رجال مجهولی وجود دارند. باید گفت: روایت مذکور از طریق ایوب بن یوسف بن ایوب ابو القاسم بزاز، (به این طریق روایت شده است) از عنیس بن اسماعیل قزاز از ایوب بن مصعب کوفی از اسرائیل از ابو اسحاق از براء روایت نموده است و خطیب هم گفته است: (جز از این طریق آن را ننگاشته‌ام) و باید گفت که این طریق کاملاً اشتباه است و ایوب بن مصعب و دیگران موجود در روایت مجهول‌اند، برخی مجهول الحال می‌باشند و برخی از لحاظ وجودی مجهول‌اند و شناخته شده نیستند و همچنانکه در العلل الـمتناهیة ذکر شده است. دیلمی و ابن مردویه نیز حدیث مذکور را از طریق حسین اشقر بن قیس از ربیع از لیث از مجاهد از ابن عباس روایت کرده‌اند و روایت مذکور از این طریق هم از طریق قبلی واهی‌تر است و در آن سه علت واهی‌گری یافت می‌شود. اول: حسین اشقر شیعی افراطی است و بخاری می‌گوید او دارای روایات منکر است و ابوزرعه گفته است: او منکر الحدیث است و ابو معمر هذلی او را دروغگو می‌داند. دوم: و قیس بن ربیع دارای حافظه سوئی بوده است و پسر سوئی هم داشته است که چیزی به وی نسبت می‌دهد که سخن او نبوده است. سوم: شیخ قیس (لیث پسر ابو سلیم) از لحاظ حفظ حدیث حافظۀ سوئی داشته و احادیث را با هم مختلط نموده است و حافظ می‌گوید: او صادق است، ولی در پایان اختلاط کرده و حدیثش مشخص نمی‌شد، لذا متروک گردید. و بنابراین حدیث مذکور بعید نیست که موضوع باشد و سیوطی با آن همه آسانگیری در حدیث در [جامع الصغیر: ۵۵۹۶] به تضعیف آن اکتفا نموده است.