حدیث هشتاد و چهارم:
روایتی که علی می‌گوید: «پیامبر وصیت نمود که جز من کسی او را غسل ندهد» [ابن سعد: ۲/۲۸۲ و ابن کثیر در البدایة والنهایة: ۵/۲۶۱، مجمع الزوائد: ۹/۳۶] آن را نقل نموده‌اند و حافظ ذهبی در [تاریخ خویش: ۲/۵۷۶] از طریق ابوعمرو کیسان از غلام یزید بن یلال از علی و کیسان القصّار روایت نموده است و کیسان القصار و استاد او یزید هر دو در اسناد (روایت) ضعیف‌اند. سپس قول علی که می‌گوید: (پیامبر مرا وصیت نمود و فرمود: چون من از دنیا برفتم مرا هفت بار بشوئید ...) و در [الکنز: ۱۷۸۱/۱] ذکر شده است و آن را به ابوالشیخ و ابن نجار نسبت داده است و این قصور از صاحب الکنز است زیرا ابن ماجه هم (۱۴۶۸) آن را روایت نموده است و اسناد آن به خاطر عبادبن یعقوب رواجنی ضعیف است. (در ضمن متن حدیث نیز ربطی به خلافت الهی و سایر عقاید مدعیان تشیع ندارد).