حدیث هشتاد و نهم:
حدیث فاطمه با این عبارت: فرزندان هر مادری (و در روایتی هر بنی‌آدمی) به عصبه و خویشانی منتسب می‌شوند جز فرزندان فاطمه که من ولی آنان و من عصبه و خویش آنان می‌باشم. [طبرانی در الکبیر: ۲۶۳۲] و خطیب در التاریخ: ۱۱/۳۸۵] آن را روایت نموده‌اند، و هیثمی‌در [الـمجمع: ۹/۱۷۳] به ابویعلی نسبت داده است و روایت مذکور بسیار ضعیف است، زیرا در اسناد آن شیبه بن نعامه می‌باشد و ابن هیثمی می‌گوید: احتجاج به آن روا نیست و سخن ابن حبان که قبل از حدیث فاطمه واقع شده نیز چنین است، و طبرانی در [الکبیر: ۲۶۳۱] آن را از حدیث عمرستخریج نموده است و حدیث عمر از روایت سابق دارای ضعف بیشتری است، در سند آن محمد بن زکریا غلانی می‌باشد و او همچنانکه دارقطنی و دیگران گفته‌اند بسیار دروغگوست و علاوه بر آن ضعیف الاسنادهای دیگر و ناشناخته‌هایی در سند آن وجود دارند و با این دلایل حدیث مذکور تماماً از درجه اعتبار ساقط می‌گردد.