گونۀ دهم ـ عطف عام بر خاص
و بعضی وجود آن را انکار کرده‌اند، ولی این نظر خطاست، وفایده‌اش واضح است و آن عمومیت دادن می‌باشد، و از جهت اهتمام به آن جداگانه یاد شده است.
از مثال‌های آن است:
﴿إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي﴾[الأنعام: ۱۶۲].
که نسک عبادت است، و از نماز أعم است.
﴿ءَاتَيۡنَٰكَ سَبۡعٗا مِّنَ ٱلۡمَثَانِي وَٱلۡقُرۡءَانَ ٱلۡعَظِيمَ﴾[الحجر: ۸۷].
﴿ٱغۡفِرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَلِلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ﴾[نوح: ۲۸].
﴿فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ مَوۡلَىٰهُ وَجِبۡرِيلُ وَصَٰلِحُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۖ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ بَعۡدَ ذَٰلِكَ ظَهِيرٌ﴾[التحریم: ۴].
و زمخشری از این گونه شمرده:
﴿وَمَن يُدَبِّرُ ٱلۡأَمۡرَ﴾[یونس: ۳۱].
را پس از آنکه فرموده:
﴿قُلۡ مَن يَرۡزُقُكُم﴾[یونس: ۳۱].