الإتقان فی علوم القرآن - فارسی- جلد دوم

النجم

ابن جریر و ابن ابی حاتم به سند ضعیفی از ابی‌امامه روایت کرده‌اند که گفت: رسول اکرم صاین آیه را تلاوت کرد: ﴿وَإِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ ٣٧﴾[النجم: ۳۷].

سپس فرمود: می‌دانی به چه وفا کرد؟ گفتم: خدا و رسولش داناترند، فرمود: وفا کرد عمل یک روز خود را به چهار رکعت از اول روز.

و همان دو (ابن جریر و ابن ابی حاتم) از معاذبن انس روایت کرده‌اند که رسول اکرمصآیا خبرتان ندهم که چرا خداوند خلیل خود ابراهیم را چنین وصف کرد ﴿ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ﴾ زیرا که او (ابراهیم) هر صبح و شام می‌گفت: ﴿فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ حِينَ تُمۡسُونَ وَحِينَ تُصۡبِحُونَ ١٧﴾[الروم: ۱۷]. تا آخر آیه.

و بغوی از طریق ابی‌العالیه از ابی بن کعب روایت کرده است از پیغمبر اکرم صدرباره ﴿وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ ٤٢﴾[النجم: ۴۲]. پرسیدند. فرمود: فکر کردنی درباره خداوند نیست. بغوی گفته: این مانند حدیث «تفکروا فی مخلوقات الله و لا تفکروا فی ذات الله» یعنی درباره مخلوقات خداوند بیاندیشید نه درباره‌ی ذات او» می‌باشد.