الإسراء
بیهقی در دلایل از سعید مقبری آورده که عبدالله بن سلام از پیغمبر صدرباره سیاهی موجود در ماه سؤال کرد، پس آن حضرت فرمود: «دو خورشید بوده، پس خداوند فرموده:
﴿وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ ءَايَتَيۡنِۖ فَمَحَوۡنَآ ءَايَةَ ٱلَّيۡلِ﴾[الإسراء: ۱۲].
«و شب و روز را دو نشانه قرار دادیم پس آیت شب را محو نمودیم».
این سیاهی که دیده‌ای همان محو است.
و حاکم در تاریخ و دیلمی از جابربن عبدالله آورده‌اند که گفت: رسول خدا صدر مورد:
﴿وَلَقَدۡ كَرَّمۡنَا بَنِيٓ ءَادَمَ﴾[الإسراء: ۷۰].
«و به راستی که فرزندان آدم را گرامی داشتیم».
فرمود: گرامی داشتن [توانایی] خوردن با انگشتان است.
و ابن مردویه از علی آورده که رسول خدا صدرباره فرموده خداوند:
﴿يَوۡمَ نَدۡعُواْ كُلَّ أُنَاسِۢ بِإِمَٰمِهِمۡ﴾[الإسراء: ۷۱].
«روزی که هر مردمی را به امام آنها صدا می‌زنیم».
فرمود: هر کدام را به امام آنها و کتاب پروردگارشان ندا می‌کنند.
و ابن مردویه از عمربن الخطاب از پیغمبر اکرم صآورده که:
﴿أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ لِدُلُوكِ ٱلشَّمۡسِ﴾[الإسراء: ۷۸].
«نماز را به هنگام تمایل آفتاب به غروب بر پای دارد».
فرمود: زوال آفتاب.
و بزار و ابن مردویه به سند ضعیفی از ابن عمر آورده‌اند که گفت: رسول خدا صفرمود: «دلوک آفتاب زوال آن است».
و ترمذی روایتی که صحیح شمرده و نسائی از ابوهریره آورده‌اند که درباره‌ی فرموده خداوند:
﴿إِنَّ قُرۡءَانَ ٱلۡفَجۡرِ كَانَ مَشۡهُودٗا﴾[الإسراء: ۷۸].
«به راستی که قرآن خوادندن (= نماز) فجر مشهود است».
فرمود: «فرشتگان شب و فرشتگان روز بر آن شاهد باشند».
و امام احمد و دیگران از ابوهریره از پیغمبر اکرمصآورده‌اند که درباره فرموده‌ی خداوند:
﴿عَسَىٰٓ أَن يَبۡعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامٗا مَّحۡمُودٗا﴾[الإسراء: ۷۹].
«باشد که پروردگارت تو را در مقام محمودی مبعوث گرداند».
فرمود: «همان مقامی است که در آن برای امتم شفاعت کنم»، و در تعبیر دیگری آمده: «آن شفاعت است».
این حدیث طرق بسیاری دارد مطول و مختصر در صحاح و غیر آنها.
و شیخین و غیر آنها از انس آورده‌اند که گفت: عرض شد: یا رسول‌الله چگونه مردمی بر روی صورت محشور می‌شوند؟ فرمود: «آنکه آنان را بر روی پاها به راه انداخت می‌تواند بر روی صورت نیز راه اندازد».