الأنعام
ابن مردویه و ابوالشیخ از طریق نَهشل از ضحاک از ابن عباس آورده‌اند که گفت: رسول خدا صفرمود: «با هر انسان فرشته‌ای است که هرگاه بخوابد جانش را بگیرد، پس اگر خداوند اجازه دهد روح او را قبض کند، وگرنه آن را باز گرداند، و این است فرموده خداوند: ﴿يَتَوَفَّىٰكُم بِٱلَّيۡلِ﴾[الأنعام: ۶۰]». نهشل دروغگو است.
و امام احمد و شیخین و دیگران از ابن مسعود سآورده‌اند که گفت: هنگامی که این آیه نازل گشت:
﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ﴾[الأنعام: ۸۲].
«آنهایی که ایمان آورده‌اند و ایمان خویش را به ظلم نیالودند».
بر مردم گران آمد، پس گفتند: ای رسول خدا؛ کدامیک از ما بر خودش ظلم نمی‌کند! فرمود: آنطور که شما نظر دارید نیست، مگر نشنیده‌اید که بنده صالح گفته:
﴿إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ﴾[لقمان: ۱۳].
«همانا که شرک ظلم بزرگی است».
آن ظلم شرک است.
و ابن أبی حاتم و غیر او به سند ضعیفی از ابوسعید خدری از رسول خدا صآورده‌اند که درباره فرموده‌ی خدای تعالی: ﴿لَّا تُدۡرِكُهُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ﴾[الأنعام: ۱۰۳]. فرمود: «اگر جن و انس و شیاطین و فرشتگان از آغاز آفرینش تا هنگام فنا شدن همه یک صف ببندند، ابداً به خداوند احاطه نیابند».
و فریابی و دیگران از طریق عمروبن مره از ابوجعفر آورده‌اند که گفت: از رسول خداصدرباره‌ی این آیه سؤال شد:
﴿فَمَن يُرِدِ ٱللَّهُ أَن يَهۡدِيَهُۥ يَشۡرَحۡ صَدۡرَهُۥ لِلۡإِسۡلَٰمِۖ﴾[الأنعام: ۱۲۵].
«پس هر که را خداوند بخواهد هدایتش کند سینه‌اش را برای اسلام فراخ گرداند».
گفتند: یا رسول‌الله چگونه سینه‌اش را فراخ گرداند؟
فرمود: نوری می‌افکند پس به آن باز و فراخ می‌گردد، گفتند: آیا این را نشانه‌ای هست که به آن شناخته شود؟ فرمود: روی آوردن به سرای جاودانی و دل کندن از دنیای فریبنده، و مهیای مرگ شدن پیش از فرا رسیدن آن.
این خبر مرسل است، و شواهد بسیاری متصل و مرسل دارد که آن را به مرحله صحیح یا حسن بالا می‌برد.
و ابن مردویه و نحّاس در ناسخ خود از ابوسعید خدری آورده‌اند که درباره
﴿وَءَاتُواْ حَقَّهُۥ يَوۡمَ حَصَادِهِۦ﴾[الأنعام: ۱۴۱].
«و حق آن را روز درو کردن بپردازید».
فرمود: «آنچه از خوشه می‌افتد».
و ابن مردویه به سند ضعیفی از مرسل سعیدبن المسیب آورده که گفت: رسول خدا ص درباره فرموده‌ی خداوند:
﴿وَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَٱلۡمِيزَانَ بِٱلۡقِسۡطِۖ لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَا﴾[الأنعام: ۱۵۲].
«و کیل و وزن را به طور تمام ادا کنید هیچ کس را جز به قدر توانایی‌اش تکلیف ندهیم».
فرمود: «هر کس در دستش در کیل و وزن فزونی شد، و خدا داند که نیت او وفای آنهاست مؤاخذه نخواهد شد، و این است تأویل ﴿وُسۡعَهَا﴾
و امام احمد و ترمذی از ابوسعید از رسول خداصدرباره فرموده‌ی خداوند:
﴿يَوۡمَ يَأۡتِي بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفۡسًا إِيمَٰنُهَا﴾[الأنعام: ۱۵۸].
«روزی که بعضی از آیات پروردگارت بیاید کسی را ایمان آوردن سود نبخشد».
آورده‌اند که فرمود: «روزی است که خورشید از مغرب خودش طلوع نماید». این حدیث طرق بسیاری دارد که در صحیحین و غیر آنها از ابوهریره و دیگران آمده.
و طبرانی و غیر او به سند خوبی از عمربن الخطاب سآورده‌اند که: رسول خدا صبه ام المؤمنین عایشه فرمود:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمۡ وَكَانُواْ شِيَعٗا﴾[الأنعام: ۱۵۹].
«همانا کسانی که دین خود را متفرق ساختند و گروه‌ها شدند».
اهل بدعت‌ها و هواپرستان می‌باشند.
و طبرانی به سند صحیحی از ابوهریره آورده که: رسول خدا صدرباره ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمۡ وَكَانُواْ شِيَعٗا﴾اهل بدعت‌ها و هواپرستی‌ها در این امت هستند.