جمع و تفریق
آن است که دوشیء را در معنی واحدی داخل کنی، و بین جهت داخل شدن فرق بگذاری، طیبی از این گونه دانسته فرموده خدای تعالی را:
﴿ٱللَّهُ يَتَوَفَّى ٱلۡأَنفُسَ حِينَ مَوۡتِهَا...﴾[الزمر: ۴۲].
که بین دو نفس را در حکم وفات جمع نموده و سپس بین دو جهت وفات فرق گذارد با حکم به أمساک و إرسال، یعنی: خداوند با گرفتن و رها کردن جانها وفات می‌دهد، یعنی: خداوند جانهایی که قبض شده و جانهایی که قبض نشده وفات می‌دهد، پس نوع اول را نگاه می‌دارد و دیگری را رها می‌سازد.