نامهای بتها
و در قرآن از نامهای بت‌هایی که نامهای افرادی بوده است آمده:
ودّ، و سواع، و یغوث، و یعوق، و نسر، که اینها بتهای قوم نوح بوده، و لات، و عزی، و مناة، که بتهای قریش بوده، و نیز الرجز ـ بنا به قراءت به ضم راء ـ أخفش در کتاب الواحد و الجمع یادآور شده که این واژه نام بتی بوده است.
والجبت، والطاغوت، ابن جریر گفته: بعضی بر این باور بوده‌اند که اینها دو بت بوده که مشرکین آنها را می‌پرستیده‌اند سپس از عکرمه آورده که گفت: جبت و طاغوت دو بت می‌باشد.
و الرشاد، در سوره غافر:
﴿وَمَآ أَهۡدِيكُمۡ إِلَّا سَبِيلَ ٱلرَّشَادِ﴾[غافر: ۲۹].
گویند: نام یکی از بتهای فرعون بوده است. کرمانی در عجایب خود این را ذکر کرده.
و بعل: بت قوم الیاس بوده.
و آزر: بنابر اینکه اسم بت باشد.
امام بخاری از ابن عباس آورده که گفت: ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر، نامهای مردان نیکوکاری از قوم نوح بوده که چون از دنیا رفتند شیطان به قومشان وحی کرد تا در جایاههایی که می‌نشسته‌اند نشانه‌هایی نصب نموده و به نامهای ایشان بنامند، پس آن قوم این کار را کردند ولی عبادتشان نمی‌کردند، تا اینکه آن نسل منقرض شده و نسل دیگری بجایشان آمد، آن نشانه‌ها پرستیده شد.
و ابن أبی حاتم از عروه آورده که: آنها فرزندان بدون واسطه آدم بودند.
و امام بخاری از ابن عباس آورده که گفت: کان اللات رجلا یلت سویق الحجاج= لات مردی بود که برای حاجیان آرد را خمیر کرده، و آن را با آب و روغن مخلوط می‌ساخت، ابن جنی از او حکایت کرده که: ﴿ٱللَّٰتَ﴾به تشدید تاء می‌خوانده و چنین تفسیر می‌کرده است و نیز ابن أبی حاتم از مجاهد روایت کرده است.