شاخه‌ای دیگر
هر گاه نیاز شود که بعضی از اوراق مصحف کنار گذارده شود ـ از جهت کهنگی و مانند آن ـ جایز نیست آنها را در شکاف دیوار و امثال آن گذراند؛ زیرا که احیاناً می‌افتد و زیر پا لگد می‌شود، و نیز پاره‌پاره کردن آنها جایز نیست زیرا که حروف تقطیع گردیده و کلمات از هم جدا می‌شوند، و این برای نوشته عیب است. حلیمی چنین گفته.
وی گفته: و می‌تواند آنها را با آب بشوید، و اگر آنها را بسوزاند نیز اشکالی ندارد؛ عثمان ذی‌النورین مصاحفی که در آنها آیات و قراءت‌های منسوخه‌ای بود سوزانید، و کسی بر او رد نکرد.
و دیگری گفته: سوزانیدن از شستن اولی است، زیرا که أحیاناً غساله (= آبی که پس از شستن چیزی از آن جدا می‌شود) روی زمین می‌ریزد.
و قاضی حسین در تعلیق خود سوزانیدن را ممنوع شمرده، زیرا که خلاف احترام است، و نووی آن را مکروه دانسته است.
و در بعضی از کتب حنفیان آمده که هرگاه مصحف کهنه شود نباید آن را سوزاند، بلکه در زمین گودالی کنده شده و در آن دفن گردد. ولی در این رأی توقف است زیرا که در معرض زیر پا ماندن است.