المائده
ابن ابی حاتم از ابوسعید خدری آورده که رسول خدا صفرمود: «بنی اسرائیل چنین بودند که هرگاه یکی از آنها خدمتگزار و مرکب و همسری داشت او را ملک = پادشاه می‌نوشتند».
شاهدی نیز برای این حدیث ابن جریر از زیدبن اسلم مرسلاً آورده است.
و حاکم روایتی که آن را صحیح دانسته از عیاض اشعری آورده که گفت: هنگامی که آیه:
﴿فَسَوۡفَ يَأۡتِي ٱللَّهُ بِقَوۡمٖ يُحِبُّهُمۡ وَيُحِبُّونَهُۥٓ﴾[المائدة: ۵۴].
«پس به زودی خداوند قومی را خواهد آورد که آنها را دوست دارد و آنها او را دوست دارند».
نازل شد، رسول خدا صاشاره به ابوموسی فرمود: آنها قوم این هستند.
و طبرانی از عایشه صدیقه از رسول خدا صدرباره: ﴿أَوۡ كِسۡوَتُهُمۡ﴾[المائدة: ۵۴]. فرمود: یک عبا برای هر مستمند.
و ترمذی خبری که صحیح شمرده از ابوامیه سفیانی آورده که گفت: به نزد ابوثعلبه خشنی رفته به او گفتم: در مورد این آیه چه می‌گویی؟ گفت: کدام آیه؟ گفتم: فرموده‌ی خدای تعالی:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ عَلَيۡكُمۡ أَنفُسَكُمۡۖ لَا يَضُرُّكُم مَّن ضَلَّ إِذَا ٱهۡتَدَيۡتُمۡ﴾[المائدة: ۱۰۵].
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید بر شما باد خودتان شما را زیان نرساند گمراهی دیگران اگر هدایت شوید».
گفت: به خدا سوگند از شخص دانایی سؤال کردی، درباره آن از رسول خدا صپرسیدم، فرمود: «امر به معروف و نهی از منکر کنید تا آنگاه که دیدید حرص اطاعت شده، و هوس‌ها پیروی گشته، و ترجیح دنیا، و خودپسندی هر صاحب رأی به رأی خویش [در مردم شیوع یافته] پس بر تو باد به خودت به طور خصوص، و عوام را رها کن».
و امام احمد و طبرانی و دیگران از ابوعامر اشعری آورده‌اند که گفت: از رسول خدا صدرباره این آیه سؤال کردم، فرمود: «زیان نمی‌رساند شما را هر که از کفار گمراه گشته اگر هدایت شده باشید».