نزاهت
و آن عبارت است از اینکه الفاظ هجو از فحش خالی باشد، بطوری که ابوعمروبن العلاء در جواب سؤال از بهترین هجوها گفته: آنکه هر گاه دوشیزه‌ای در پس پرده بخواند بر او زشتی نداشته باشد.
و از آن است فرموده خدای تعالی: ﴿أَفِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَمِ ٱرۡتَابُوٓاْ أَمۡ يَخَافُونَ أَن يَحِيفَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ وَرَسُولُهُۥۚ بَلۡ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ ٥٠﴾[النور: ۵۰] [۱۸]که الفاظ مذمت افراد مورد نظری که از آنها خبر داده شده از فحش خالی و منزه است، و تمام موارد هجوی که در قرآن آمده همینطور است که از زشتی ناسزا خالی می‌باشد [۱۹].
[۱۸] بدیع القرآن، ۳۰۰ [۱۹] بدیع القرآن، ۲۹۳