افتنان
و آن آوردن دو فن مختلف در یک کلام است، مانند: جمع بین فخر و تعزیت در فرموده خدای تعالی:
﴿كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ ٢٦ وَيَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِكۡرَامِ ٢٧﴾[الرحمن: ۲۷].
که خدای تعالی تمام مخلوقات از جن و انس و فرشتگان و سایر اصناف را که قابلیت زندگی در آنها هست تعزیت گفته، و خود را به بقاء بعد از فنای موجودات مدح کرده در ده کلمه، اضافه بر اینکه ذات خویش را پس از توصیف به بقا ـ با عنوان جلال و اکرام توصیف فرموده است.
و از همین گونه است:
﴿ثُمَّ نُنَجِّي ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ﴾[مریم: ۷۲].
که بین تهنیت و تعزیت جمع نموده است.