فایده
زمخشری و دیگران گفته‌اند: در قرآن نداء با «یأیها» بسیار آمده برخلاف سایر نداها؛ زیرا که در آن وجوهی از تأکید، و سببهای مبالغه هست، از جمله:
در «یاء» تأکید و تنبیه هست، و «ها» تنبیه، و در آوردن «أی» از ابهام به توضیح کشیده شدن، که جای مبالغه و تأکید است؛ زیرا که تمام آنچه خداوند بندگانش را به آن فرا خوانده، و اوامر و نواهی، و مواعظ و هشدارها و وعده‌ها و تهدیدها، و بیان ماجراهای امتهای گذشته و غیر اینها ... و آنچه خداوند کتابش را با آن به نطق آورده است، امور بزرگ و کارهای سترگ، و معانی برجسته و واجبی است که باید نسبت به آنها بیدار و آگاه شوند، و دلهایشان را به سوی آنها توجه دهند، و حال آنکه مردم غافل هستند، پس وضع آنها مقتضی آن است که با تأکید شدید و مبالغه در آن ندا شوند.