نهی
و نیز از اقسام انشاء نهی است، و آن طلب دست کشیدن از فعل است، و صیغه آن «لا تفعل» می‌باشد، و حقیقت آن حرمت است.
و به طور مجاز برای معانی دیگری می‌آید، از جمله:
۱- کراهت، مانند:
﴿وَلَا تَمۡشِ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَرَحًا﴾[الإسراء: ۳۷].
۲- دعا، مانند:
﴿رَبَّنَا لَا تُزِغۡ قُلُوبَنَا﴾[آل‌عمران: ۸].
۳- ارشاد، مانند:
﴿لَا تَسَۡٔلُواْ عَنۡ أَشۡيَآءَ إِن تُبۡدَ لَكُمۡ تَسُؤۡكُمۡ﴾[المائدة: ۱۰۱].
۴- تسویه، مانند:
﴿أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ﴾[الطور: ۱۶].
۵- حقیر شمردن وکم‌بینی، مانند:
﴿لَا تَمُدَّنَّ عَيۡنَيۡكَ...﴾[الحجر: ۸۸].
یعنی حقیر و اندک است (آنچه اهل دنیا دارند).
۶- بیان عاقبت، مانند:
﴿وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ بَلۡ أَحۡيَآءٌ﴾[آل‌عمران: ۱۶۹].
۷- ناامیدی، مانند:
﴿لَا تَعۡتَذِرُواْ﴾[التوبة: ۶۶].
۸- اهانت، مانند:
﴿ٱخۡسَ‍ُٔواْ فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ﴾[المؤمنون: ۱۰۸].