قاعده
اصل نداء با (یا) برای دور قرار داده شده، یا حقیقتاً دور باشد یا حکما، و گاهی نزدیک را با آن ندا می‌کنند به منظور نکاتی از جمله:
۱- اظهار حرص در وقوع آن فعل با پیش آمدن مدعو، مانند:
﴿يَٰمُوسَىٰٓ أَقۡبِلۡ﴾[القصص: ۳۱].
۲- خطاب پس از نداء مورد عنایت و اهتمام باشد، مانند:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱعۡبُدُواْ رَبَّكُمُ﴾[البقرة: ۲۱].
۳- منظور؛ تعظیم شأن مدعو باشد، مانند: (یا رب) در حالی که خداوند فرموده:
﴿فَإِنِّي قَرِيبٌ﴾[البقرة: ۱۸۶].
۴- به قصد پایین آوردن و کم کردن شأن مدعو، مانند سخن فرعون،
﴿إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَٰمُوسَىٰ مَسۡحُورٗا﴾[الإسراء: ۱۰۱].