الرحمن
ابن ابی‌حاتم از ابی‌الدرداء از پیغمبر اکرم صروایت کرده است درباره آیه: ﴿كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ﴾[الرحمن: ۲۹].
فرمود: از شان الهی این است که گناهی بیامرزد و اندوهی را برطرف سازد و گروهی را بالا ببرد و عده‌ای را پست سازد.
ابن جریر مثل این حدیث را از عبدالله بن منیب و بزار مثل آن را از حدیث ابن عمر آورده‌اند.
و شیخین از ابوموسی اشعری روایت کرده‌اند که پیغمبر اکرم صفرمود: دو بهشت از نقره ظرف‌ها و هرچه در آنها هست و دو بهشت از طلا ظرف‌ها و هرچه در آنهاست.
و بغوی از انس بن مالک روایت کرده است که گفت: رسول اکرم صاین آیه را خواند: ﴿هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ ٦٠﴾[الرحمن: ۶۰].
سپس فرمود می‌دانید خداوند چه فرموده؟ گفتند: خدا و رسول بهتر می‌دانند، فرمود: آیا جزای کسی بر او نعمت توحید دادم جز بهشت است؟