نوع هفتاد و یکم: دربارة نام‌های کسانی که آیاتی قرآنی درباره‌شان نازل شده
در این باره تألیف علیحده‌ای از برخی قدما دیده‌ام، ولی هنوز پاکنویس نشده بود، و کتاب اسباب النزول و المبهمات از این فن بی‌نیاز می‌نمایند، و ابن أبی حاتم گفته: از حسین بن زید طحان یاد شده که گوید: به ما خبر داد اسحاق بن منصور از قیس از اعمش از منهال از عباد بن عبدالله که گفت: علیسفرمود: احدی در قریش نیست مگر اینکه درباره او آیه‌ای نازل شده است، به او گفته شد: درباره تو چه نازل شد؟ فرمود: ﴿وَيَتۡلُوهُ شَاهِدٞ مِّنۡهُ﴾[هود: ۱۷].
و از مثال‌های این فن روایتی است که امام احمد و امام بخاری از سعدبن أبی وقاص آورده‌اند که گفت: درباره من چهار آیه نازل شد: ﴿يَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡأَنفَالِ﴾[الأنفال: ۱]. ﴿وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حُسۡنٗا﴾[العنکبوت: ۸]. و آیه تحریم خمر، و آیه میراث.
و ابن أبی حاتم از رفاعه قرظی آورده که گفت: ﴿وَلَقَدۡ وَصَّلۡنَا لَهُمُ ٱلۡقَوۡلَ﴾[القصص: ۵۱]. درباره ده نفر نازل شد که من یکی از آنهایم.
و طبرانی از ابوجمعه جنید بن سبع ـ و بقولی: حبیب بن سباع ـ آورده که گفت: درباره ما نازل شد:
﴿وَلَوۡلَا رِجَالٞ مُّؤۡمِنُونَ وَنِسَآءٞ مُّؤۡمِنَٰتٞ﴾[الفتح: ۲۵].
که نه تن بودیم هفت مرد و دو زن.