مراجعه
ابن أبی الاصبع گفته: عبارت از آن است که: متکلم گفت و شنودی که بین خودش با دیگری واقع شده با وجیزترین عبارت، و متعادلترین سبک و شیرینترین لفظ بیان کند و از این قبیل است فرموده خدای تعالی:
﴿قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامٗاۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِيۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهۡدِي ٱلظَّٰلِمِينَ﴾[البقرة: ۱۲۴].
این قطعه ـ که قسمتی از یک آیه است ـ با مفهوم و منطوق سه گفت و شنود را جامع است که در آنها خبر و استخبار، و امر و نهی، و وعده و وعید از معانی کلام نهفته است.
می‌گویم: بهتر آن است که گفته شود: این عبارت خبر و طلب، و اثبات و نفی و تأکید و حذف و بشارت و انذار، و وعده و وعید را جمع کرده است.